تحليل و بررسي مباني مشروعيّت درمان اجباري معتادان

Analysis and Study of the Bases of the Legitimacy of Compulsory Treatment of Addicts

فرآيند درمان اجباري معتادان به­ عنوان وظيفۀ غير ـ اعمّ از نهادهاي حمايتي و ديگران ـ ريشه در واكاوي چگونگي تسلط انسان بر نفس، مستفاد از اصل تسليط دارد. پژوهش حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي، ارزيابي مي­كند كه با توجّه به رابطۀ اماني انسان بر نفس خويش، امتناع معتاد از درمان اجباري بلااثر بوده؛ لذا در مقام تبيين وظيفۀ غير از معتاد، از جهت اقدام به درمان اجباري، مشروعيت مددرساني مستفاد از اطلاق آيات، روايات و استدلال عقل بر مشهود بودن تأثيرگذاري و تأثيرپذيري تمامي افراد جامعه و تلّقي فرد معتاد به عنوان عضوي از پيكرۀ اجتماع، قابل استناد است. بناء عقلا بر اهتمام به امور غير در زمان بروز خطر، و صدق احسان و نيكوكاري مستند به قاعدۀ احسان، مشروعيت اين اجبار را تأييد مي­كند. با تبيين تصرفات مجاز انسان، مي­توان گفت كه ادله­ي مفيد مشروعيت الزام معتاد به درمان اجباري با محدود نمودن موضوع قاعدۀ تسليط بر آن حكومت مي­يابد.