رابطۀ امنيت آب و بلاياي طبيعي در حقوق بين‌الملل

بلاياي طبيعي و انساني بخش گريزناپذيري از حيات است كه ابعاد گوناگون زندگي انسان‌ها را تهديد مي‌كند. امروزه با افزايش ميزان بحران آب در جهان، توجه جامعۀ بين‌المللي به موضوع امنيت آب جلب شده و نقش مديريت بلايا، به معناي آمادگي، واكنش و بازسازي به منظور كاهش آثار بلايا، در حصول امنيت آب مورد توجه قرار گرفته است. اين پژوهش، به بررسي رابطۀ متقابل امنيت آب و مديريت بلايا و كنكاش در قواعد ذي‌ربطِ حقوق بين‌الملل موضوعه پرداخته است. دستاورد بررسي‌هاي توصيفي و تحليلي نگارندگان، حاكي از آن است كه گرچه تاكنون سند حقوقي الزام‌آور يكپارچه‌اي در موضوع مديريت بلايا در حقوق بين‌الملل شكل نگرفته است، اما برخي از قواعد شاخه‌هاي مختلف اين حقوق، از جمله حقوق بين‌الملل بشر، حقوق بين‌الملل محيط زيست، حقوق بين‌الملل منابع آبي فرامرزي، تعهداتي را در مراحل مختلف مربوط به بلايا، يعني پيش از وقوع آن‌ها، در هنگام وقوع و پس از آن، بر عهدۀ بازيگران عرصۀ بين‌المللي، به ويژه دولت‌ها، قرار مي‌دهد كه در تأمين امنيت آب نقش بسزايي دارد؛ هرچند تضمين پاسداشت اين تعهدات، خود چالشي مهم است كه نيازمند چاره‌انديشي جهاني است.