مقايسه اثربخشي برنامه‬ هاي آموزشي مديريت خشم و تنظيم هيجان بر شناخت اجتماعي زندانيان داراي اختلال انفجار خشم متناوب

A study comparing the effectiveness of anger management and emotion regulation training Programs on social cognition in prisoners with intermittent explosive disorder

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي برنامههاي آموزشي مديريت خشم و تنظيم هيجان بر شناخت اجتماعي زندانيان داراي اختلال انفجار خشم متناوب انجام شده است. روش: طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي است. نمونه پژوهش شامل 54 زنداني مبتلا به اختلال خشم انفجاري متناوب بود كه بر اساس پرسشنامه اختلال خشم انفجاري متناوب كوكارو و همكاران و مصاحبه باليني از ميان زندانيان شهرستان رشت شناسايي و سپس در سه گروه آموزش مديريت خشم، آموزش تنظيم هيجان و گروه كنترل (هر گروه 18 نفر) جايگزين شدند. براي گروه اول آموزش مديريت خشم و براي گروه دوم آموزش تنظيم هيجان اعمال شد و گروه كنترل هيچ نوع آموزشي دريافت نكردند. جهت جمعآوري دادهها از پرسشنامه پردازش اطلاعات اجتماعي ـ هيجاني كوكارو و همكاران استفاده شد. يافته­ ها: نتايج نشان داد كه آموزشهاي مديريت خشم و تنظيم هيجان بر بهبود پاسخ اجتماعي مناسب، پاسخ پرخاشگرانه مستقيم و ارتباطي اثربخش بودهاند (05/0>P). همچنين نتايج نشان داد كه آموزش مديريت خشم نسبت به آموزش تنظيم هيجان تأثير بيشتري در بهبود پاسخ اجتماعي مناسب، پاسخ پرخاشگرانه مستقيم و ارتباطي دارد. نتيجه­ گيري: اين يافتهها بيان ميكند كه از آموزشهاي مديريت خشم و تنظيم هيجان ميتوان به عنوان روشهاي جايگزين ديگر براي ارتقاء كيفيت زندگي و شناخت اجتماعي زندانيان داراي اختلال خشم انفجاري متناوب استفاده نمود.

Introduction: The purpose of the present study was to compare the effectiveness of anger management and emotion regulation training programs on social cognition of prisoners suffering from intermittent anger explosive disorder. Method: The research method is semi experimental. The sample consisted of 54 prisoners with intermittent rage explosive disorder who were identified by using Kokaro et al.’s Intermittent Explosive Anger Disorder Questionnaire and clinical interview amongst the prisoners of Rasht city and then assigned to three groups of anger management training, emotional regulation training and control group (18 people in each group). The first group was given anger management training, and emotion regulation training was applied to the second group, and the control group did not receive any training. Results: The Results of study showed that anger management and emotion regulation training programs were significantly effective in improving suitable social response and direct and communicative aggressive response (p>0/05). The results also showed that anger management training was more effective in improving the suitable social response and direct and communicative aggressive response compared to emotional regulation training program. Conclusion: These findings suggest that anger management training and emotional regulation training can be used as alternative methods to improve the quality of life and social recognition of prisoners with intermittent rage explosive disorder.