عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي معنادرماني مبتني بر انديشه‌هاي مولانا و درمان پذيرش و تعهد بر سلامت اجتماعي سالمندان
عنوان به زبان ديگر :
Impacts of Logo Therapy based on Rumi's Thoughts compared to Acceptance and Commitment Therapy in Social Health of Elderly People
پديد آورندگان :
نوروزي، اصغر دانشگاه آزاد اسلامي واحد سوادكوه، مازندران , مرادي، عليرضا دانشگاه خوارزمي - گروه روانشناسي باليني، تهران , حسني، جعفر دانشگاه خوارزمي - گروه روانشناسي باليني، تهران , زماني، كريم
كليدواژه :
معنادرماني مبتني بر انديشه هاي مولانا , درمان پذيرش و تعهد , سلامت اجتماعي , سالمندان , فرهنگ
چكيده فارسي :
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي معنادرماني مبتني بر انديشه هاي مولانا با درمان اكت بر سلامت اجتماعي سالمندان انجام شد.
روش: در يك طرح كاربندي كنترل شده تصادفي نمونه پژوهش شامل 66 سالمند (46 زن و 20 مرد) از مراكز توانبخشي سالمندان روزانه بهزيستي شهرستان ساري انتخاب شدند. آزمودنيها به روش تصادفي در دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل بدون درمان تقسيم شدند. گروه آزمايشي اول و دوم به ترتيب مداخله معنا درماني مبتني بر انديشه هاي مولانا ، و اكت را دريافت كردند، اما گروه كنترل در ليست انتظار ماند. جمع آوري داده ها با استفاده از پرسشنامه سلامت اجتماعي كييز انجام شد و داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس مختلط تحليل شدند.
يافته ها: ميانگين مؤلفه هاي اجتماعي بطور معناداري در هر دو گروه آزمايشي بالاتر از گروه كنترل بود (0/001>P). دو گروه آزمايشي تفاوت معني داري با يكديگر در مؤلفه ها نداشتند (0/05
P).
نتيجه گيري: با توجه به ساختار فرهنگي-اجتماعي جامعه ايراني، قوياً استفاده از رويكردهاي درماني مبتني بر فرهنگ را توصيه مي كنيم.
چكيده لاتين :
Introduction: The purpose of the present study was to compare the effectiveness of Logo-therapy based on Rumi's thoughts with ACT on the social health of the elderly people.
Method: In a randomized controlled trial design a total sample consisting 66 elderly subjects (46 females and 20 males) were selected from daily Behzisti elderly centers of Sari city. Subjects were randomly divided into two experimental groups, and a control group. Two experimental groups received Logo-therapy based on Rumi's thoughts and ACT respectively, while control group remaind in the waiting list. Data collection was conducted by well-being questionnaire of Keyes and analyzed by mixed-design analysis of variance.
Result: Significantly higher means were observed for aspects of social health in both experimental groups than control (P< 0/001). No significant difference found for social dimensions between two experimental groups (P> 0/05), however the overall level of social health in the Logo-therapy was significantly higher than that of ACT (P< 0/05).
Conclusion: In regard to socio-cultural construction in Iran, we strongly recommend using the culture-based therapeutic approaches.
عنوان نشريه :
روان شناسي باليني
