اثربخشي روان درماني گروهي هيجان مدار بر افزايش اميد و بخشودگي بين فردي در نشانگان ضربه عشق

Effectiveness of emotion-focused group therapy in increasing hope and interpersonal forgiveness in the love Trauma Syndrome

نشانگان ضربه ي عشق، مجموعه علائم شديدي است كه پس از فروپاشي يك رابطه ي رمانتيك بروز پيدا مي كند، عملكرد فرد را در زمينه هاي متعدد، مختل مي كند و مشكلاتي از جمله كاهش اميد و عدم بخشودگي را در فرد ايجاد مي كند. هدف از اين مطالعه اثربخشي روان درماني گروهي هيجان مدار بر افزايش اميد و بخشودگي بين فردي در نشانگان ضربه عشق مي باشد. روش : اين مطالعه، شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري دانشجويان دختر و پسر دانشگاه هاي مشهد، مي باشد كه داراي نشانگان ضربه عشق هستند. روش نمونه گيري، هدفمند و داوطلبانه مي باشد و در نهايت30 نفر از دانشجويان، با توجه به معيارها انتخاب شدند و بطور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. در جريان مداخله 6 نفر از آنها از ادامه درمان انصراف دادند، بنابراين حجم نمونه به 24 نفر رسيد، كه در نهايت در هر گروه كنترل و آزمايشي 12 نفر حضور داشتند. گروه آزمايشي، 10 جلسه درمان هيجان مدار را دريافت كردند و گروه كنترل در اين مدت درماني را دريافت ننمودند. يافته ها :ميانگين هر دو مولفه در پس آزمون نسبت به پيش آزمون افزايش يافت و تفاوت معناداري در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در پس آزمون ايجاد شد (P< 0/05). بر اساس نتايج به دست آمده، مي توان دريافت كه درمان هيجان مدار مي تواند به طور معناداري باعث افزايش اميد و بخشودگي بين فردي در مراجعان شود.

Purpose Love Trauma Syndrome is a set of signs and symptoms that occur after a romantic relationship collapses, disrupting the function of the person in many fields, and arise problems such as loss of hope and unforgiveness. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of group emotion-focused therapy on increasing hope and interpersonal forgiveness in the love trauma syndrome. Method This study was a quasi-experimental, pretest-posttest with a control group. The statistical population is the male and female students of Mashhad Universities, who have the love trauma syndrome. The sampling method is purposeful and voluntary. Eventually, 30 of students entered the project according to the criteria and randomly divided into two groups of experiment and control. During the intervention 6 students canceled therapy. So each experimental and control were 12 students. The experimental group gets treated in 10 sessions and the control group did not receive treatment during this period. Findings The average of both components increased in post-test compared to the pre-test and a significant difference was observed in the experimental group compared to the control group in the post-test (P <0.05). Finally, based on the results, it can be concluded that emotion-focused therapy can significantly increase hope and interpersonal forgiveness among clients.