اثربخشي روان درمانگري گروهي مثبت گرا بر كيفيت زندگي، اميد به زندگي و سازش يافتگي اجتماعي زنان سرپرست خانوار

The effectiveness of group positive psychotherapy on quality of life, life expectancy, and social adjustment of female-headed households

زمينه: تمامي تلاش نظريه­ پردازان براين است كه با تواناسازي زنان از راه ترويج انديشه­هاي نو، آموزش مهارت­ هايي براي فعاليت در بخش­ هاي اقتصادي، ارتقاي آگاهي همه اعضاي جامعه از نقش­ هاي زنان (بويژه زنان سرپرست خانوار) و بهبود سطح رفاه آنها، پايه ­هاي استواري براي اقدام ­هاي بعدي در تأمين نيازهاي راهبردي و مقابله با نابرابري ­ها در همه عرصه ­ها فراهم كنند، اما مسئله اين است كه آيا آموزش مهارت­هايي مانند مثبت ­نگري مي­ تواند در تواناسازي اين زنان تأثيرگذار باشد؟ هدف: هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي روان­ ­درمانگري مثبت ­گرا بر كيفيت زندگي، اميد به زندگي و سازش يافتگي اجتماعي زنان سرپرست خانوار بود. روش: اين پژوهش شبه ­آزمايشي با طرح پيش­ آزمون – پس ­آزمون و پيگيري دوماهه با گروه گواه بود. يك نمونۀ 50 نفري از زنان سرپرست خانوار كه داراي ملاك­ هاي ورود به تحقيق بودند به روش در دسترس انتخاب و به روش تصادفي در گروه­هاي آزمايش (25 نفر) و گواه (25 نفر) جايگزين شدند. روان­ درمانگري گروهي مثبت ­گرا ( رشيد، 2015) هفته­ اي يك بار در 12 جلسه 90 دقيقه­ اي بر روي گروه آزمايش برگزار گرديد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه ­­ كيفيت زندگي (سازمان جهاني بهداشت، 1993)، مقياس اميد به زندگي (اشنايدر و همكاران، 1991) و سازش يافتگي اجتماعي (بل، 1961). يافته­ ها: يافته­ ها اثربخشي روان­درمانگري گروهي مثبت­ گرا را بر كيفيت زندگي (0/007 =p)، اميد به زندگي (0/002=p) و سازش يافتگي اجتماعي (0/0001=p) زنان سرپرست خانوار را مورد تأييد قرار داد و ماندگاري آن در مرحله پيگيري نيز براي كيفيت زندگي (0/005 =p)، اميد به زندگي (0/002=p) و سازش يافتگي اجتماعي (0/0001 =p) تأييد شد. نتيجه ­گيري: درمانگري مثبت گرا كيفيت زندگي، اميد به زندگي و سازش يافتگي اجتماعي زنان سرپرست خانوار را بهبود مي­ بخشد.

Background: All theorists try to provide solid foundations for future actions in meeting strategic needs and combating inequalities in all areas by empowering women through the promotion of new ideas, training skills for activities in the economic sectors, raising the awareness of all members of the society of women roles (especially female-headed households), and improving their welfare, but the problem is that whether training some skills such as positivism can be effective in empowering these women? Aims: This study aimed to examine the effectiveness of group positive psychotherapy on the quality of life, life expectancy, and social adjustment of female-headed households. Method: This study was a quasi-experimental design with pretest-posttest and two-month follow-up with control group. A sample of 50 women who met the inclusion criteria of the research were selected through convenience sampling and placed randomly into experimental (25 people) and control (25 people) groups. Group positive psychotherapy (Rashid, 2015) was administered on the experimental group at twelve 90-minute sessions once a week. In this research, the applied instruments were the quality of life scale (World health organization, 1993), the hope scale (Snyder and et al, 1991), and the social adjustment scale (Bell, 1961). Results: The findings confirmed the effectiveness of group positive psychotherapy on the quality of life (p=0/007), life expectancy (p=0/002), and social adjustment (p=0/0001) of female-headed households and also this effectiveness was stable in follow-up stage on the quality of life (p=0/005), life expectancy (p=0/002), and social adjustment (p=0/0001). Conclusions: positive therapy increased quality of life, Life expectancy and social adjustment of female-headed households.