اثربخشي بازي‌درمان‌گري بر كاهش اضطراب دانش‌آموزان مدارس ابتدايي

The effectiveness of play therapy on decreasing anxiety of elementary school students

زمينه: شواهد نشان داده كه بازي درمانگري بر كاهش اختلال رفتاري مؤثر بوده است، اما آيا مي­ تواند بر بهبود اختلال اضطراب دانش­ آموزان مؤثر باشد؟ هدف: هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي بازي‌درمان‌گري بر كاهش اضطراب در دانش‌آموزان دختر مدارس ابتدايي بود. روش: اين پژوهش يك مطالعه نيمه آزمايشي با طراحي پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري آن شامل تمامي دانش‌آموزان دختر پايۀ دوم ابتدايي مدرسۀ سماي شهر ملاير ) 68 دانش ­آموز) بود. از بين آنها، نمونه ­اي به تعداد 30 دانش‌آموز كه داراي بالاترين نمره اضطراب روي مقياس سنجش اضطراب كودكان كينگري و همكاران (2009) بودند، انتخاب و به روش تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمايش 10 جلسه مداخلۀ بازي‌درمان‌گري (محمد اسماعيل، 1389) را دريافت كرد و بر روي گروه گواه هيچ مداخله‌اي انجام نشد. نمرۀ آزمون غربال‌گري اضطراب دانش‌آموزان به عنوان پيش‌آزمون در نظر گرفته شد و و پس از مداخله نيز مجدداً آزمون اضطراب كودكان بر روي هر دو گروه اجرا شد و نمره آن به عنوان پس آزمون در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس و تيِ‌ گروه‌هاي مستقل مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بازي‌درمان‌گري بر كاهش اضطراب اجتماعي، اضطراب جدايي، و اجتناب از آسيب در كودكان تأثير مثبت و معناداري داشت (0/05>p)، اما بر كاهش نشانه‌هاي جسماني در كودكان تأثير معناداري نداشته است (0/05

Background: Research showed that play therapy has improved behavioral disorders, but could play therapy also be effective for anxiety disorder in students? Aims: This study aimed to assess the effectiveness of play therapy on reducing anxiety in elementary school students. Method: The present study was a quasi-experimental design with pretest-posttest with control group. The statistical population of the present study included all elementary second grade female students from SAMA schools in the city of Malayer (68 students). Among them, a sample of 30 students who had the highest scores of anxiety on Kingery et al. (2009) child anxiety scale was selected and placed randomly into experimental and control groups. The experimental group received 10 sessions of play therapy(Mohammad-Esmaeil, 2010) intervention and no intervention was performed on the control group. The scores of screening test for students’ anxiety were considered as pre-test, and after the intervention, the children anxiety test was readministered to both groups and its scores were considered as post-test. The data were analyzed by ANCOVA analysis and independent t-tests. Results: The results showed that play therapy had positive significant effects on reducing social anxiety, separation anxiety, and harm avoidance (p<0/05), whereas it had no significant effects on children’s physical symptoms (p>0/05). Conclusions: Play therapy can be an effective treatment on anxiety disorder of elementary female students.