تاثير استفاده از داستان در آموزش مهارت حل مسئله به كودكان دبستاني

The effect of story in teaching problem solving to children

هدف: پژوهش حاضر، با هدف مقايسه ميزان تأثير آموزش مهارت حل مسئله از طريق داستان و آموزش اين مهارت به شيوه­ي دزوريلا و نزو (2007)، بر ميزان نمرات حل مسئله دانش آموزان پسر انجام گرفت. روش: شركت‌كنندگان در اين پژوهش، شامل 36 نفر از دانش آموزان 12 ساله بودند كه به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس از يكي مدارس شهر تهران انتخاب و به‌طور تصادفي در سه گروه كنترل، گروه آموزش مهارت حل مسئله از طريق داستان و گروه آموزش مهارت حل مسئله به شيوه­ي دزوريلا و نزو (2007) جايگزين شدند. گروه‌هاي آزمايش طي 10 جلسه­ ي يك‌ساعته، تحت آموزش قرار گرفتند. در اين پژوهش از آزمون هدف – وسيله شور و اسپيواك (1981) به‌عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون كوواريانس و آزمون توكي استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش بيانگر آن بوده‌اند كه نمرات حل مسئله هر دو گروه آزمايشي نسبت به گروه كنترل تفاوت معناداري داشته است (4/91=F= 0/05, P). اما بين دو روش آزمايشي در نمرات حل مسئله تفاوت معناداري مشاهده نشد، و هر دو روش توان يكساني در آموزش مهارت حل مسئله داشتند. نتيجه‌گيري: بنا بر يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان اين‌گونه نتيجه‌گيري نمود كه داستان‌ها به دليل جذابيت محتوايي و بار هيجاني به‌راحتي به ياد آورده و يا توجه آزمودني‌ها را به خود جلب مي‌كند و درنتيجه آموزش مهارت حل مسئله و تغييرات درماني را تسريع مي‌بخشد به حدي كه در اندك مدتي آموزه‌ها تبديل مهارت مي‌گردد.

The purpose of this research was to compare the effectiveness of teaching problem solving through stories and teaching according to Dzurilla and Nezu (2007) method on the adolescent boys‘s MEPS scores. This research includes 36 students. They randomly assigned in to three groups: control group, teaching problem solving through stories and teaching problem solving according to Dzurilla and Nezu (2007) method. The intervention program for experimental groups included 10 group and 60- minute sessions. We used Means- Ends test (1981) for measuring problem solving skill and covariance and Tukey tests for analyzing data. The results showed that both 2 Methods of teaching problem solving were effective on the increasing of problem solving skill in comparison to control group, but the adolescents who participate in teaching problem solving through stories classes and the ones who participate in teaching problem solving according Dzurilla and Nezu (2007) method, both report the same level of problem solving skill according to MEPS. So teaching problem solving through stories was the same effective as teaching it according to Dzurilla and Nezu (2007) method on aggressive boys ‘s MEPS scores.