عنوان مقاله :
كنكاشي در مطالعۀ نظام‌مند زندگي جمعي در فضاي شهري موردكاوي: پياده‌راه هفده شهريور تهران
عنوان به زبان ديگر :
a systematic study of public life in urban space Case Study :The 17 thShahrivar pedestrian way in Tehran city
پديد آورندگان :
حق بيان، رسول دانشگاه علم و صنعت ايران، تهران , شكوهي بيدهندي، محمد صالح دانشگاه علم و صنعت ايران، تهران
كليدواژه :
زندگي جمعي , فضاي شهري , پياده‌راه , محور هفده شهريور تهران
چكيده فارسي :
پيشرفت روزافزون تكنولوژي باعث كاهش نياز شهروندان به خريد، كار و حتي تعاملات اجتماعي در فضاي شهري شده است. اين امر موجب افزايش قدرت انتخاب افراد براي حضور يا عدم حضور در فضاي جمعي شده و در نتيجه كيفيت فضاهاي جمعي اهميتي دو چندان يافته است. در اين چهارچوب، هدف از بررسي وضعيت زندگي جمعي اين است كه با تمركز بر زندگي جاري و روزمرۀ فضاي شهري، عوامل تأثيرگذار بر زندگي جمعي استخراج شده و به تأمين فضاي شهري مطلوب براي حضور اقشار اجتماعي گوناگون كمك شود. در اين راستا، محدودۀ طرح پياده‌راه هفده شهريور شهر تهران انتخاب شده است؛ زيرا با وجود برنامه‌ريزي براي افراد پياده، نتوانسته فضاي دعوت‌پذير و مورد ميل شهروندان را فراهم كند. پژوهش حاضر با تأكيد بر انديشه‌هاي يان گل، از ابزارهاي مطالعاتي گردآوري‌شده توسط او شامل شمارش، تبديل اطلاعات به نقشه، رديابي، پياده‌روي آزمايشي و يادداشت‌هاي روزانه، جهت تحليل وضعيت زندگي محدوده استفاده كرده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه محدودۀ موردمطالعه به جز هنگام عصر، وضعيت زندگي جمعي مناسبي ندارد كه عامل اصلي آن نبود فعاليت‌هاي شفاف، جذاب، پويا و متنوع در محور است. بنابراين فضاهاي رهاشده و با نظارت اجتماعي كم در اين قسمت به وجود آمده است. اين فضاها موجب شكل‌گيري عملكردهاي ناخواسته و برنامه‌ريزي نشده‌اي مثل پارك وسايل نقليه يا فعاليت‌هاي نابه‌هنجار اجتماعي شده است كه با پيشينه و پتانسيل‌هاي زمينه‌اي فضا ارتباط دارد. اين وضعيت با تغيير بافت اجتماعي استفاده‌كنندگان به سمت افراد ناسالم، بيگانه و خاص، باعث كاهش بيشتر كيفيت محيط به ويژه از لحاظ امنيت رواني شده و حضور افرادي چون زنان و كودكان را كاهش داده است.
