بررسي اثربخشي آموزش‌هاي مغزمحور بر اهمال‌كاري تحصيلي و اضطراب امتحان دانش‌آموزان

Investigating the Effectivity of Brain-centered Trainings on Academic procrastination and Students’ Test Anxiety

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش‌هاي مغزمحور بر اهمال‌كاري تحصيلي و اضطراب امتحان انجام شد. اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش‌آموزان پسر كلاس نهم متوسطه اول شهر خواف مي‌باشد كه در سال تحصيلي 97-1396 مشغول به تحصيل بودند. گروه نمونه شامل 30 دانش‌آموز پسر نهم متوسطه اول شهر خواف بود كه پژوهشگر آن‌ها را انتخاب كرده و سپس در دو گروه آزمايش و كنترل جاي داده بود كه با روش نمونه‌گيري غير تصادفي انتخاب شدند. محيط يادگيري بر اساس مؤلفه‌هاي تأثيرگذار بر مغز (نور، تغذيه، اكسيژن، رنگ، موسيقي و آب) تغيير يافت. سپس، معلم گروه آزمايش را بر اساس اصول يادگيري مغزمحور آموزش داد. براي سنجش متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپيلبرگر (1980) و پرسشنامه‌ اهمال‌كاري تحصيلي سولومن و راتبلوم (1984) استفاده شد. براي تجزيه ‌و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كواريانس استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش‌هاي مغزمحور بر كاهش اضطراب امتحان مؤثر است (0/05>P) ولي بر اهماكاري تاثيري نداشته است؛ پس مي‌توان نتيجه گرفت كه آموزش‌هاي مغز محور بر كاهش اضطراب امتحان مؤثر است. بنابراين آموزش يادگيري مغزمحور مي­تواند به عنوان يك روش مداخله­ اي در كاهش اضطراب امتحان دانش­ آموزان مورد استفاده قرار گيرد.

The present research was conducted with the purpose of investigating the effectivity of brain-centered trainings on academic procrastination and the test anxiety. This research was a kind of semi-experimental (semi-pilot) one together with pretest and posttest with control group. The statistical population of the research contained all male students in 9th grade in high school in Khaf city in education year of 1396-97. The researcher selected 30 male high school students in Khaf as sample group and then they were divided into two control and test groups via non-random sampling method. The learning atmosphere was changed according to the effective factors on brain (light, nutrition, oxygen, color, music and water). Therefore, the teacher trained the test group on the basis of braincentered learning principles. To measure the variables of research, the test anxiety inventory by Speilberger (1980) and the academic procrastination questionnaire of Solomon and Rothblum (1984) were used. The results of the research showed that brain-centered trainings is effective on the reduction of test anxiety (P<0/05), but it has not affected procrastination; thus, it can be concluded that brain-centered trainings influences over decline of test anxiety. Therefore, braincentered learning train can be used as an intervention method in decreasing the students’ test anxiety.