واكاوي نظريه‌هاي برنامه‌درسي بر مبناي طبقه‌بندي ميلر به منظور شناسايي بستر نظري مناسب براي طراحي برنامه‌هاي‌درسي مبتني بر شرايط بحران

Analyzing Curriculum Theories Based on Miller's Taxonomy to Identify an Appropriate Theoretical Framework for Designing Crisis-based Curricula

هدف اين پژوهش، شناسايي و ايجاد بستر نظري مناسب براي طراحي برنامه‌درسي در شرايط بحران بود. در اين راستا، ابتدا با تحليل اسناد و روش نقد توسعي، پيامدهاي بحران‌ها بر جامعه و نظام آموزشي استخراج و مبناي نقد و استنتاج قرار گرفت. سپس دسته­ بندي­هاي مطرح در نظريه برنامه‌درسي بررسي و با توجه به معيارهايي چون جامعيت و كارآيي در پاسخگويي به مساله پژوهش، طبقه‌بندي جان ميلر انتخاب و موضع نظريه هاي تشريح شده آن­ در قبال اين شرايط تحليل شد. بر اساس نتايج، با نظر به شرايط خاص رواني و اجتماعي افراد درگير در بحران، رهنمودهاي نظريه انسان‌گرايي اجتماعي براي طراحي يك برنامه درسي كه به افزايش تاب‌آوري و بازگشت سريعتر افراد به شرايط عادي كمك كند نسبت به ديدگاه‌هاي ديگر مناسب‌تر تشخيص داده شد. وحدت بنيان هاي نظر و عمل برنامه درسي در شرايط بحران، ضرورت غيرقابل اجتنابي است كه در تحليل نهايي اشاره شده است.

The goal of this study was to identify and develop an appropriate theoretical framework for designing curricula in crises. In this regard, first, by document analysis and ampliative criticism methods, the consequences of crises on the society and the educational system were extracted and used as a basis for criticism and drawing a conclusion. Then, relevant taxonomies in curriculum theories were studied, and based on some criteria such as comprehensiveness and efficiency in answering the research questions, the taxonomy of Miller was selected and its expounded theories on crises were analyzed. Based on results, given the special psychological and social conditions of people who have been involved with crises, it was recognized that the guidelines of the social humanistic theory are more appropriate than the others for designing a curriculum which would help increase people's resilience and cause their faster return to normal conditions.