تغيير نقش معلم مبتني بر نظريه پيچيدگي: از بازنمايي به تسهيل نوپديدي

Changing the Role of Teacher according to Complexity Theory: From Representation to Facilitating Emergence

هدف مطالعه حاضر، بازانديشي درباره نقش معلم در فرايند ياددهي/يادگيري مبتني بر نظريه پيچيدگي است. براي اين منظور نقش معلم در بينش سنتي كمنيوس و نيز بينش منتقدانه ديوئي مطرح شده و از نقش معلم در نظريه پيچيدگي دفاع شده است به گونه اي كه مطالعه حاضر انگاره تسهيل گر نوپديدي را به جاي انگاره معلم بازنماياننده پيشنهاد مي كند. چنين است كه نقش تسهيل گري مطابق با نظريه پيچيدگي، فراهم كردن بستر مناسب براي مشاركت همراه با درگيري و توجه، گوش فرادادن هرمنوتيكي، بكار آمدن نيروي تخيل و في البداهگي، و نوپديداري تفسيرهاي گوناگون و پديداري دانش و آگاهي نو پديد زماني، غيرخطي، پيش بيني ناپذير، خودسازمان و مشترك است. با چنين بينشي تسهيل گري و يادگيري همچون دو امر همزمان و پيوسته، كه هيچ يك به معلم يا فراگيران نيز محدود نمي شوند، بسترساز نوپديدآيي دانش زماني و مشترك در سطح كلاس است.

The present study seeks to rethink the role of the teacher in the teaching-learning process according to the complexity theory. First, the role of the teacher is explained in the traditional vision of Comenius and Dewey's critical insight and then the role of the teacher is discussed in the complexity theory. Then, the teacher’s image as an emergence facilitator is suggested instead of their image as a representer. In this way, the facilitator role, as recommended by the complexity theory, involves creating a context for participation along with engagement and attention, hermeneutic listening, using imagination and improvising, the emergence of different interpretations, and the non-linear, unpredictable, self-regulated, and common knowledge and awareness. From this viewpoint, facilitating and learning which are considered as simultaneous and continuous and are not limited to teacher or learners, could establish a context for the emergence of common knowledge at the classroom level.