مقايسه تمرينات انفرادي و مشاركتي بر يادگيري مهارت شنا در كودكان اوتيسم آسپرگر و با عملكرد بالا: نقش ميانجي گر نورون هاي آئينه اي در شرايط پايه، مشاهده و اجرا

Comparison of individual and collaborative training on the swimming skills learning in children with asperger autism and high performance: the role of mediation of mirror neurons in basic, observation and execution conditions

زمينه: بهبود نورو­ن­ هاي آئينه ­اي به عنوان نقشي ميانجي ­گر مي­تواند سبب بهبود يادگيري مهارت ­هاي حركتي گردد كه تمرينات مشاركتي به منظور دستيابي به اين هدف بكار گرفته مي ­شوند. اما مسئله اصلي اين است آيا مي­ توان تمرينات مشاركتي را براي ارتقاء عملكرد نورون­ هاي آئينه ­اي و بهبود مهارت شنا در كودكان طيف اوتيسم پيشنهاد داد؟ هدف: مقايسه اثر مقايسه تمرينات انفرادي و مشاركتي بر يادگيري مهارت شنا در كودكان اوتيسم آسپرگر و با عملكرد بالا بود. روش: پژوهش از نوع شبه ­آزمايشي يا طرح پيش ­آزمون و پس ­آزمون باگروه گواه بود، جامعۀ آماري اين پژوهش پسران 7 تا 14 سالۀ آسپرگر و اوتيسم با عملكرد بالا بودند، از اين جامعه 24 نفر به صورت در دسترس و هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار عبارتند از، مقياس سنجش شدت اوتيسم گارس (1994) و الكتروانسفالوگرافي. دو گروه تمرين انفرادي و مشاركتي طي مدت 8 هفته (دو جلسه در هفته) به آموزش مهارت شنا پرداختند و در نهايت متغيير پيش ­آزمون به­ عنوان متغيير كوواريانس مورد بررسي قرار گرفت. نتايج با روش آناليز كوواريانس تحليل شد. يافته ­ ها: نتايج نشان داد كه هر دو گروه در پس­ آزمون عملكرد نورون ­هاي آئينه ­اي بهبود داشتند ولي گروه تمرينات به شيوه مشاركتي پس از مداخله به طور معناداري در ارتقاء عملكرد نورون­هاي آئينه ­اي بهبود داشت و تفاوت بين دو گروه به طور معني ­داري به نفع گروه تمرين دوتايي بود. همچنين يادگيري شنا در گروه تمرين دوتايي بهبود معناداري داشت و تفاوت بين دو گروه در بهبود مهارت شنا به طور معناداري به نفع گروه دوتايي بود. سطح معنا­ داري براي تمامي متغير ­ها 05/0> P در نظر گرفته شد. نتيجه ­گيري: مي‌توان به منظور بهبود علائم حركتي در كودكان طيف اوتيسم بر بالابردن توانايي­ ها و قابليت­ هاي عملكردي نورون­ هاي آئينه ­اي از طريق تمرينات به شيوه مشاركتي تمركز صورت گيرد.

Background: Improving mirror neurons as a mediating role can improve motor skills learning that participatory exercises are used to achieve this goal. But the key question is, can participatory exercises be offered to improve the function of mirror neurons and improve swimming skills in children with autism spectrum? Aims: To compare the effect of comparing individual and participatory exercises on learning swimming skills in children with ASD. Method: The study was a quasi-experimental or pre-test and post-test design with a control group. The statistical population of the study consisted of 7-14 year-old boys with high performance Asperger's and autism. Sample title selected. Tools include the Gars Autism Severity Scale (1994) and electroencephalography. Two groups of individual and participatory training were trained in swimming skills for 8 weeks (two sessions per week) and finally the pre-test as a covariance variable was evaluated. The results were analyzed by covariance analysis. Results: The results showed that both groups had improved mirror neurons post-test, but the intervention group had significantly improved mirror neurons' performance after intervention and the difference between The two groups were significantly in favor of the binary exercise group. Also, swimming learning was significantly improved in the binary training group and the difference between the two groups in the improvement of swimming skill was significantly in the binary group. Significance level was considered P<0/05 for all variables. Conclusions: In order to improve motor symptoms in children with autism spectrum, we can focus on enhancing the functional abilities of mirror neurons through participatory exercises.