تأثير منبع كنترل بر احساس شادكامي دانشجويان با واسطه گري خوش بيني و اميدواري

Role of Locus of Control on Students Happiness with the Mediating of Optimism and Hope

اين پژوه با هدف ارائه و آزمون مدل تبيين احساس شادكامي دانشجويان توسط منبع كنترل با توجه به نقش ميانجيگر خوش بيني و اميدواري انجام شد. لذا تعداد 377 نفر، شامل 234 مرد و 143 زن، به صورت دردسترس از بين دانشجويان يكي از موسسات آموزش عالي غيرانتفاعي، به عنوان نمونه انتخاب شدند و به چهار پرسشنامه شادكامي آكسفورد، منبع كنترل راتر، اميد به زندگي اسنايدر و خوش بيني شيير و كارور پاسخ دادند. براي آزمودن مدل پژوهش، از روش مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد. همچنين، براي بررسي معناداري اثرات غيرمستقيم موجود در مدل پژوهش، روش بوت- استراپ به كار گرفته شد. نتايج تحليل ها نشان داد كه شاخص هاي برازش براي مدل پژوهش در دامنه مطلوبي قرار دارند؛ بنابراين، مدل حاضر با داده هاي تجربي هماهنگ است. همچنين، بررسي اثرات مستقيم مدل نشان داد كه اثر منبع كنترل بر خوش بيني معنادار است؛ اثر منبع كنترل و خوش بيني بر اميدواري معنادار است؛ اثر اميدواري بر شادكامي معنادار است، اما اثر خوش بيني بر شادكامي معنادار نيست. در نهايت، نتايج نشان داد كه تمامي اثرات غيرمستقيم مدل معنادارند و منبع كنترل مي تواند با واسطه گري خوش بيني و اميدواري بر احساس شادكامي دانشجويان تأثير معناداري داشته باشد. لذا نتايج اين پژوهش مي تواند در جهت تدوين برنامه هاي معطوف به ارتقاء شادكامي افراد مورد استفاده قرار گيرد.

The purpose of this study was to present and test a model of the effect of the students' locus of control on happiness with the mediation role of optimism and hope. Therefore 377 participates, including 234 males and 143 females, were selected from among the students of a nonprofit institute of higher education and then were asked to respond to the items of Rotter's Locus of Control and Adult Hope Scales, Oxford Happiness Questionnaire and Life Orientation Test. Structural equation modeling was used to test the research model. Also, to investigate the indirect effects of the research model, bootstrapping method was used. The results showed that the fit indices for the research model were in the favorable range; therefore, the model was consistent with the data. Also, the direct effects of the model showed that the effect of locus of control on the optimism was significant, the effect of hope on happiness was significant, the effect of the locus of control and optimism on hopefulness was also significant , but the effect of optimism on happiness was not significant. Finally, the results showed that all of the indirect effects of the model were significant and the locus of control had a significant effect with the mediation of optimism and hope, on the students' sense of happiness. Therefore, it seems necessary to consider these factors as the influential factors promoting happiness.