پيش بيني پرخاشگري دانش آموزان دبيرستاني بر اساس هوش و خودكارآمدي تحصيلي

Predicting the high school student’s aggression according to intelligence and academic self-efficacy

يكي از نظريه‌هاي تبيين كننده‌ي پرخاشگري نظريه‌ي ناكامي – پرخاشگري است. در دانش‌آموزان يكي از منابع ناكامي، ناكامي‌هاي تحصيلي است. تحقيقات نشان داده‌اند كه هوش و خودكارآمدي تحصيلي بالا مي‌توانند باعث موفقيت تحصيلي و پيش‌گيري از ناكامي تحصيلي شوند. هدف از تحقيق حاضر بررسي رابطه ي انواع پرخاشگري با دو متغير هوش و خودكارآمدي تحصيلي بود. 210 دانش آموز دختر و پسر بندرعباسي از پايه‌ي دوم دبيرستان به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده و آزمون هاي پرخاشگري باس و پري، ماتريس‌هاي پيشرونده‌ي هوش ريون و خرده‌مقياس خودكارآمدي تحصيلي پرسشنامه‌ي خودكارآمدي كودكان و نوجوانان بر اين دانش‌آموزان اجرا شد. يافته‌ها حاكي از رابطه‌ي منفي پرخاشگري كلي و انواع پرخاشگري كلامي، بدني، خشم و خشونت با خودكارآمدي تحصيلي و همچنين رابطه‌ي منفي پرخاشگري كلي، پرخاشگري بدني، كلامي و خشم با هوشبهر بود. در تحليل رگرسيون هم خودكارآمدي و هم هوشبهر توانستند پرخاشگري را پيش بيني كنند. به نظر مي رسد با توجه به تاثير احتمالي نقصان هوش و خودكارآمدي تحصيلي بر ايجاد ناكامي تحصيلي و تاثير احتمالي اين ناكامي بر پرخاشگري بتوان پيش بيني پذيري پرخاشگري بر اساس هوش و خودكارآمدي تحصيلي را توضيح داد. اين پژوهش همچنين نشان داد كه هيچ تفاوتي بين دو جنس در متغيرهاي اين تحقيق وجود ندارد. به نظر مي‌رسد باورها و شواهد مبتني بر بالاتر بودن پرخاشگري مردان چندان هم قابل تعميم به همه ي جوامع آماري نباشد.

One of the explainer theories of aggression is frustration – aggression theory. One of the sources of frustration in students is academic frustration. Studies revealed that the high intelligence and academic self efficacy can make academic success and predict the academic frustration. The aim of present investigation was study of the relationship between types of aggression, intelligence and academic self-efficacy. 210 female and male high school students at grade 10 from BandarAbbas (Iran) were selected by the available sampling. Buss and Perry Aggression Questionnaire, Raven’s Progressive Matrix and selfefficacy questionnaire for children were administered on the students. Findings indicated that general aggression; physical aggression, angry and hostility negatively correlate to academic self-efficacy, Also general aggression, physical aggression and angry negatively correlate to intelligence. In the regression analysis both academic self-efficacy and intelligence could predict the aggression. It seems that consideration to probable affect of deficit in both intelligence and self-efficacy on academic frustration and probable affect of this frustration on aggression; it can be explain the predictability of aggression by intelligence and self-efficacy. This investigation also has showed that there are not any gender differences in the variables of present study. It seems that the beliefs and evidences of superiority of males in aggression were not much generalizable to all statistical populations.