تحقيق در ضبط حكمت 252 نهج‌البلاغه: «و الإمامة نظاماً للأمة»

در حكمت 252 نهج‌البلاغه آنجا كه اميرالمؤمنين علي(ع) از فلسفۀ شرايع و احكام و حكمت آن­ها با مطلع «فرض الله الايمان تطهيرا من الشرك» سخن مي‌گويد، عبارت «الامامة نظاماً للامة» آمده است كه بر اهميت مسئلۀ امامت در رهبري امت دلالت دارد. اما در برخي نسخه‌هاي متأخر، اين عبارت به­صورت «‌الأمانة نظاما للأمة» ثبت شده است كه به اهميت امانتداري در حفظ نظام امت اشاره دارد. از سوي ديگر متأسفانه در سال‌هاي اخير تحريف‌هايي از ناحيۀ‌ برخي از ناشران و مصحّحان در شروح نهج‌البلاغه به­عمل آمده است، به­طوري­كه متن نهج‌البلاغۀ درج شده در ابتداي شروحي مثل ابن‌ابي‌الحديد و ابن‌ميثم با متن شرح شده، توسط شارح مطابقت ندارد كه از آن جمله است: عبارت «الامامة نظاماً للامة». در اين مقاله با استناد به نسخه‌هاي كهن و شروح معتبر نهج‌البلاغه و نيز سياق عبارت و روايات قريب ‌المضمون ديگر اثبات شده است كه ضبط «الامامة» صحيح است. امامت است كه ركن اساسي در نظام امت را دارا مي‌باشد و بر آن تأكيد شده است نه «امانت» و بي‌گمان تمايلات كلامي برخي از شارحان هم­چون محمد عبده و صبحي‌صالح در برگزيدن ضبط «الأمانة» مؤثر بوده است.