كليدواژه :
رفتاردرماني عقلاني-هيجاني , رويكرد التقاطي , رويكرد انسانگرايانه , رويكرد رفتاري , رويكرد شناختي , كودكان ناشنوا , مشاوره
چكيده فارسي :
بيشتر شنوايي‌شناساني كه وارد اين حوزه مي‌شوند آموزش خاصي در مشاوره نمي‌بينند و راهنمايي اندكي به آنها مي‌شود تا بدانند چگونه به طور مؤثري با هر مُراجع ارتباط برقرار كنند. امروزه رشد مشاوره به عنوان بخش جدايي‌ناپذير كار باليني در شنوايي‌شناسي به روندي قاعده‌مند و به‌خوبي تعريف‌شده آغاز شده است. آنها به عنوان مشاوران غيرحرفه‌اي مي‌توانند به مُراجعان خشمگين، افسرده، تندخو، يا مضطرب كمك كنند تا بدانند چگونه كم‌شنوايي بر زندگي فرزندشان اثر مي‌گذارد و در موارد نگراني‌هاي نامرتبط با كم‌شنوايي (مثلاً، آزارهاي خانگي، دارودرماني، بيكاري اعضاي خانواده، ...) بايد مرزهاي حرفه‌اي خود را تشخيص داده و اين مُراجعان را به مراكز يا متخصصان مناسب ارجاع دهند.
رويكردهاي مشاوره‌اي بسيار متفاوتي وجود دارد، تقريباً 400 رويكرد كه اين تعداد رو به افزايش است. رويكردهاي مشاوره‌اي با والدين كودك ناشنوا به چهار گروه اصلي دسته‌بندي مي‌شوند.
نتيجه‌گيري: از آنجا كه هيچ نظريه، راهبرد يا تكنيكي هميشه مؤثر نيست خردمندانه آن است كه هنگام كار با گسترۀ وسيع سني، تأخيرها و اختلال‌ها، و انواع شخصيت‌ها خود را به يك نظريه محدود نكنيم. بنابراين، شنوايي‌شناسان ممكن است از چندين رويكرد درماني براي يك مراجع يا خانواده استفاده كنند. رويكردهاي مشاوره‌اي كه بالين‌گر انتخاب و استفاده مي‌كند اغلب وابسته است به جهت‌گيري شخصي بالين‌گر (انسانگرايانه، رفتارگرايانه، ...)، آنچه بالين‌گر در درمان آموخته، و آنچه در گذشته كارآيي خود را نشان داده. اگرچه در دو دهۀ گذشته برخي رويكردها نسبت به بقيه اعتبار بيشتري به دست آورده‌اند يك چهارچوب نظري يا درماني «بي‌عيب‌ونقصي» وجود ندارد. لازم است شنوايي‌شناسان براي ارتباط مؤثر با مراجعان و خانواده‌هاي آنها مفاهيم، راهبردها و تكنيك‌ها را از قالب‌هاي مشاوره‌اي گوناگوني بگيرند. اين مقاله اطلاعاتي درباره هر رويكرد به دست مي‌دهد تا به شنوايي‌شناس در گزينش رويكرد مناسب مشاوره با والدين كودك كم‌شنوا/ناشنوا كمك كند.
چكيده لاتين :
Most audiologists who entered the field do not receive specific training in counseling and were given little guidance on how to communicate effectively every clients. Although it is an integral part of clinical practice, counseling in audiology is only now beginning to evolve into a well-defined and systematic process. Audiologists as nonprofessional counselors can help patients who are angry, hostile, depressed, or anxious about how their hearing loss is affecting their lives.
Very different approaches to counseling do exist, approximately 400 and this number has continued to rise. This approaches fall into four main categories:1) cognitive/rational, 2) behavioral, 3) affective/humanistic, and 4) eclectic. As there is no one theory or therapy approach fits all situations, and a clinician may actually apply multiple therapy approaches with any one client, patient, or family. The theoretical and therapy approaches that an individual clinician selects and uses often depends on the clinician’s personal orientation (e.g., humanistic, behavioral), what the clinician has learned in her training, and what has worked for the clinician in the past. There is no one “right” theoretical or therapeutic framework, although empirical research during the last couple of decades has provided more validation for some therapeutic approaches than for others.
As audiologists working with a wide variety of hearing, speech, language, cognitive disorders of individuals of all ages, they need to be able to draw upon concepts, strategies, and techniques from a variety of counseling frameworks to communicate effectively with their clients, patients, and their families. This Article review of each of these approaches is provided to expose the audiologist to the options available when counseling deaf/hard of hearing parents.
