اثربخشي نوروفيدبك بركاهش افسردگي در بيماران مبتلا به صرع لوب تمپورال چپ و مقاوم به درمان شهر اصفهان

Effectiveness of Neurofeedback in the Reduction of Depression in Patients with Refractory Left Temporal Lobe Epilepsy in Isfahan

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثر بخشي دارودرماني با تركيب دارودرماني و نوروفيدبك بر كاهش افسردگي در بيماران مبتلا به صرع لوب تمپورال چپ و مقاوم به درمان شهر اصفهان انجام شد. نمونه اين پژوهش دو نفر از بيماران مبتلا به صرع لوب تمپورال چپ و مقاوم به درمان بود كه به صورت نمونه گيري هدفمند از بين كليه بيماران مصروعي كه به مركز صرع مسيح اصفهان مراجعه كردند انتخاب شدند. در اين پژوهش از روش پژوهشي مورد منفرد با طرح MBD يا طرح خط پايه چندگانه استفاده شد، آزمودني ها پس از موقعيت خط پايه، به صورت پلكاني به طرح پژوهشي وارد شدند و طي 30 جلسه مداخله انفرادي آموزش نوروفيدبك دريافت كردند و دو هفته پس از پايان مداخله، طي سه هفته پي در پي تحت آزمون پيگيري قرار گرفتند. ابزار سنجش پژوهش حاضر پرسشنامه افسردگي بك (21-BDI) بود. يافته ها نشان داد كه مطابق با تحليل ديداري نمودار داده ها، مداخله نوروفيدبك در كاهش افسردگي هر دو آزمودني اثر بخش بوده است (با PND 90 درصد براي آزمودني اول و 80 درصد براي آزمودني دوم) و اين كاهش بعد از دو هفته از پايان مداخله پايدار ماند. نتايج حاكي از اثربخشي نوروفيدبك بر افسردگي بيماران مبتلا به صرع لوب تمپورال چپ مقاوم به درمان شهر اصفهان بود.