شناسايي مؤلفه‌هاي كارآفريني اجتماعي و بررسي نقش آنان بر توانمندسازي كودكان كار و خيابان

بروز آسيب‌هاي اجتماعي گوناگون و فقدان برنامه‌ريزي‌هاي كلان در كشورها، امكان ادامه روند رشد طبيعي و زندگي براي برخي از كودكان را مختل و جوامع را با پديده نوظهور كودكان كار و خيابان روبرو ساخته است. بر اين اساس، پژوهش حاضر با هدف شناسايي مولفه‌هاي كارآفريني اجتماعي، در پي تبيين نقش آن بر توانمندسازي كودكان كار و خيابان بر مبناي مطالعه‌اي توصيفي-همبستگي بوده است. جامعه آماري پژوهش شامل مديران و كاركنان ستادهاي توانمندساز شهر تهران است كه تعداد 600 نفر مي­باشد. ابزار جمع آوري داده­ها پرسشنامه 27 سوالي است كه روايي آن به دو روش محتوايي و سازه و پايايي پرسشنامه­­ با روش آلفاي كرونباخ (935/0) تأييد گرديده است. تجزيه و تحليل داده­ها با استفاده از نرم افزار Amos 21 و به روش مدلسازي معادلات ساختاري انجام شده است. نتايج حاصل از بررسي فرضيه­هاي پژوهش نشان داد كه كارآفريني اجتماعي به شكل مستقيم بر ارتقاء توانمندي‌هاي كودكان كار و خيابان تأثيرگذار است. همچنين در بين مؤلفه‌هاي كارآفريني اجتماعي مؤثر در توانمندسازي كودكان كار-خيابان، مؤلفه «اصول اساسي كارآفريني اجتماعي» با ضريب رگرسيوني 831/0 و مؤلفه «برنامه‌هاي كارآفرينانه اجتماعي» با ضريب رگرسيوني 691/0 به ترتيب بيشتر و كمتر از ساير مؤلفه‌هاي كارآفريني اجتماعي بر توانمندسازي كودكان كار-خيابان در ستادهاي توانمندساز تأثيرگذار بوده است.