تبيين تربيت گفتگو محور در نظريه انتقادي مقاومت: مطلوبيت و امكان تحقق آن در نظام آموزشي ايران

Explaining Dialogical Education in the Resistance Approach of Critical Theory: The Desirability and Possibility of its Realization in Education in Iran

هدف اصلي اين مقاله، تبيين گفتگومحوري در رويكرد مقاومت به تربيت انتقادي با تأكيد بر ديدگاه هاي ژيرو مي‌باشد. براي دستيابي به اين هدف، با استفاده از روش تحليلي به بررسي آثار ژيرو و ديدگاه هاي او در خصوص تربيت، مدرسه، دانش و ايدئولوژي پرداخته شد. نتايج به دست آمده نشان داد گفتگو، محور تربيت انتقادي و زمينه‌ساز تحقق هدف رهايي بخشي است و با مفاهيم دموكراسي، تضاد و نقد ايدئولوژي پيوند عميقي دارد. همچنين، متأثر از نگاهي است كه نسبت به انسان، فرهنگ (طبقه اجتماعي و اقتصادي)، دانش، ايدئولوژي و روابط آنها با يكديگر دارد. علاوه براين، با وجود مطلوبيت در روايت بومي از گفتگومحوري براساس مباني نظري سند تحول بنيادين آموزش‌وپرورش ايران، تحقق آن در بافت فعلي نظام آموزشي ايران با چالش­ هاي اساسي همراه است.

The primary purpose of this paper is to explain the dialogical education with an emphasis on Giroux's perspectives. Accordingly, Giroux's views about education, school, knowledge, and ideology were studied and analyzed. We articulated that dialogue is the main feature of critical education and has a profound connection with human agency, democracy, and critique of ideology and also the point of view about human, culture (social and economic class), knowledge, ideology, and their relationship with each other. We argued that while we agree that the fundamental transformative documents of the Iranian education system emphasize the dialogue, there are significant challenges to accomplish dialogical education in this context.