پيش‌بيني بهزيستي روانشناختي بر اساس اميدواري و حمايت اجتماعي ادراك‌شده در زنان سرپرست خانوار

Prediction of Psychological Well-Being based on Hope and Perceived Social Support among Women-headed household

هدف از پژوهش حاضر، پيش بيني بهزيستي روان شناختي بر اساس اميدواري و حمايت اجتماعي ادراك شده در زنان سرپرست خانوار بود. روش پژوهش، توصيفي و از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري شامل كليه زنان سرپرست خانوار تحت حمايت كميته امداد امام (ره) شهرستان سنقر بود كه از ميان آنها تعداد 150 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها، از مقياس بهزيستي روان شناختي ريف (1995)، مقياس اميدواري بزرگسالان اشنايدر (1991) و مقياس چند بعدي حمايت اجتماعي ادراك شده زيمت، داهلم، زيمت و فارلي (1988) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده-ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه به روش همزمان استفاده شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه ميان اميدواري و بهزيستي روان شناختي رابطه ي مستقيم و معناداري وجود دارد (531/or=، 01/0P<). همچنين، ميان حمايت اجتماعي ادراك شده و بهزيستي روان شناختي رابطه ي مستقيم و معناداري وجود دارد (751/0 r=، 01/0P<). تحليل رگرسيون نيز نشان داد حمايت اجتماعي ادراك شده و اميدواري،60% از تغييرات بهزيستي روان شناختي را پيش بيني مي كنند. براساس اين يافته‌ها، مي‌توان گفت كه اميدواري و حمايت اجتماعي ادراك شده، فاكتورهاي مهمي در پيش بيني بهزيستي روان شناختي مي باشند. لذا، پيشنهاد مي شود در برنامه هاي پيشگيرانه و مداخلات درماني، اين دو فاكتور مهم مورد توجه قرار گيرند.

The purpose of this study was prediction of psychological well-being based on hope and perceived social support among women-headed household. The research method, was descriptive and correlative. The statistical population consisted of all women-headed household that are under support of the Imam Khomeini Relief Foundation songhor city. From among those, 150 patients were selected with available sampling. Participants completed Psychological Well-Being Scale (Ryff, 1995); Adult Hope Scale (Schneider, 1991) and Multidimensional Scale of Perceived Social Support (Zimet et al, 1988). For analyze the data, Pearson correlation and multiple regressions were used. The results showed that there is a positive and significant relationship between hope and psychological well-being (R= 0.531, P <0.01). Also, there is a positive and significant relationship between perceived social support and psychological well-being (R= 0.751, P<0.01). Regression analysis showed that hope and perceived social support, predict %60 of psychological well-being variance. Based on the findings, it can be concluded that hope and perceived social support are important factors in prediction of psychological well-being. Therefore, it is suggested that pay attention to these factors in preventive and therapeutic interventions.