ارزشيابي و مقابله با ريسك‌هاي ناشي از تصميم‌گيري در فرايند ارزيابي انطباق

يك نوع خاص از ارزيابي انطباق كه گاهي اوقات بازرسي ناميده مي‌شود، جهت تعيين اينكه يك محصول الزامات معيني را برآورده مي‌سازد، به اندازه‌گيري به عنوان منبع اصلي اطلاعات متكي است. در هر اندازه‌گيري ‌نتيجه به‌دست‌آمده هميشه داراي عدم‌قطعيت مي‌باشد. به دليل وجود عدم‌قطعيت در نتايج اندازه‌گيري همواره ريسك تصميم‌گيري غلط در فرايند ارزيابي انطباق وجود دارد. تاكنون در خصوص نحوه ارزيابي اين ريسك‌ها مطالعات زيادي انجام شده است. در بيش‌تر اين مطالعات به ارزيابي ريسك‌هاي تصميم‌گيري از منظر توليدكننده با استفاده از دقت اندازه‌گيري و تغييرپذيري فرايند توليد پرداخته شده و مطالعات اندكي در خصوص ريسك‌هاي تصميم‌گيري از منظر مصرف‌كننده با در نظر گرفتن عدم‌قطعيت اندازه‌گيري و تغييرپذيري فرايند توليد انجام شده است. بر اين اساس در اين مقاله همراه با يك مطالعه موردي نحوه ارزيابي ريسك‌هاي تصميم‌گيري غلط از دو منظر توليدكننده و مصرف‌كننده با استفاده از عدم‌قطعيت اندازه‌گيري و تغييرپذيري فرايند توليد به روش احتمال توام تشريح مي‌شود و گزينه‌هاي مختلفي براي مقابله با اين ريسك‌ها ارائه و بررسي مي‌شوند. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه استفاده از عدم‌قطعيت اندازه‌گيري به‌جاي دقت اندازه‌گيري در ارزيابي ريسك‌هاي تصميم‌گيري غلط، براورد واقع‌بينانه‌تري از ريسك‌ها را ارائه مي‌دهد و مي‌توان با اصلاح قواعد تصميم‌گيري در فرايند ارزيابي انطباق پيامدهاي ناشي از اين ريسك‌ها را تعديل نمود.