تحليل تغييرات سالانه پشته پرفشار جنب حاره بر روي ايران

Analysis of Annual Changes of Subtropical High Pressure Ridge over Iran

به منظور بررسي تغييرات زماني- مكاني پشته پرفشار جنب حاره بر روي ايران، از داده­هاي دوباره تحليل شده ميانگين ماهانه NCEP/NCAR با تفكيك افقي 2/5 درجه قوسي استفاده شد. بدين منظور از داده­هاي ارتفاع ژئوپتانسيل، مؤلفه مداري - نصف­النهاري باد در يك دوره 52 ساله، براي تعيين جايگاه مرز شمالي پشته، ­در محدوده 80 درجه غربي تا 120 درجه شرقي بهره گرفته شده است. بازه زماني مورد استفاده شامل ارديبهشت )زمان احراز پشته) 1341 تا مهر 1391 بوده است. در اين مقاله تلاش شد، تا رفتار طولاني مدت (تغييرات) پشته بر روي پهنه اقليمي آن ارزيابي گردد. بنابراين تحليل روند ارتفاع ژئوپتانسيل جو در مقياس سالانه، به منظور مطالعه تغييرات ارتفاعي ­پشته بر روي ايران با استفاده از روش رگرسيون خطي ساده انجام گرفت. همچنين دوره­­ هاي بازگشت پشته پرفشار جنب حاره، نيز براساس تحليل طيفي و از روش تحليل همسازها (هارمونيك) تخمين زده شد. نتايج نشان داد، سه تراز در دسترس كه حاكميت پشته در آن قابل تشخيص و نيز داده­هاي آن در دسترس است، ترازهاي 700 ، 600 و500 هكتوپاسكال است.­ يافته­ ها نشان داد ارتفاع پشته پرفشار جنب حاره طي دوره، روندي افزايشي داشته است. اين روند تغييرات در بخش­هاي غرب و شمال غرب كشور از نمود بيشتري برخوردار بوده است. در يافته­ هاي حاصل­ وجود ­چرخه­ هاي 4-3 ساله، 6-4 ساله و 11-8 ساله ­در سري زماني داده­ هاي سالانه احراز پشته قابل مشاهده است. وجود چرخه­ هاي 4-3 ساله در بسياري از مطالعات مختلف مشاهده شده و گوياي ارتباط قوي و همبسته تغييرات رفتار سلول پرفشار جنب حاره با فعاليت­هاي نوسان­ هاي جنوبي – ال­ نينو (ENSO) مي­باشد

Atmospheric circulation is a fundamental factor in determining the climatic conditions of every region (Mofidi and Zarrin, 1391). Therefore, the climate framework of every location is based on large-scale systems. One of the most obvious and permanent tropical landscapes along the northern and southern tropical hemisphere as cores of high-pressure centers or high-altitude bands is called the "tropical high-pressure" system. The subtropical high-pressure cores are known in various areas under various names (such as high-pressure azure, high-pressure Saudi, etc.). For example, Mason and Anderson (1963) define the most intense and permanent anticyclone as the Asian Anticyclone studying the two levels of 100 and 50 hPa and by investigating daily weather-condition maps during 1957-59. Since the spatial-temporal variance and intensity change of this system causes anomalies in regional and global circulation and consequently climatic anomalies, therefore, due to the geographical location of Iran relative to the climate of the above system, the spatial variations of this system have significant effects on Iran.