عنوان مقاله :
تأثير يك دوره بازيهاي ويدئويي فعال بر يادگيري مهارت پرتاب دارت در كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم
پديد آورندگان :
جعفري گندماني، نيلوفر دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي، اهواز , عابدان زاده، رسول دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي، اهواز , صائمي، اسماعيل دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي، اهواز
كليدواژه :
اوتيسم , ايكس-باكس , دارت , كينكت , محيط مجازي
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير يك دوره بازيهاي ويدئويي فعال بر يادگيري مهارت دارت در كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم بود. در اين پژوهش نيمهتجربي، 30 كودك داراي اختلال طيف اوتيسم سطح يك شهر اهواز بهصورت هدفمند انتخاب شدند و با گمارش تصادفي در سه گروه همسان مساوي (تمرين واقعي، تمرين مجازي و گروه كنترل) قرار گرفتند. ابتدا، پيشآزمون پرتاب دارت با انجام 10 كوشش در محيط واقعي بهعمل آمد. سپس افراد گروههاي تمريني به مدت چهار جلسه طي دو هفته و در هر جلسه 30 كوشش (سه بلوك 10 كوششي) در مرحلۀ اكتساب تمرين كردند. پس از آخرين جلسۀ اكتساب، پسآزمون با اجراي 10 كوشش و 24 ساعت بعد، آزمون يادداري انجام گرفت. سرانجام، 30 دقيقه بعد از آزمون يادداري، آزمون انتقال بهصورت كانتربالانس در هر دو محيط براي هر سه گروه بهعمل آمد. تجزيهوتحليل دادهها بهوسيلۀ آزمون تحليل واريانس مركب و آزمونهاي تعقيبي در سطح 05/0≥P و با نرمافزار SPSS22 انجام گرفت. نتايج نشان داد كه در مرحلۀ اكتساب بين دو گروه تمريني تفاوت معناداري وجود دارد (01/0≥P) و گروه مجازي نسبت به گروه واقعي عملكرد بهتري داشت. همچنين نشان داده شد كه در آزمون يادداري و انتقال، گروه مجازي و واقعي نسبت به كنترل عملكرد بهتري داشتند و گروه مجازي نسبت به گروه واقعي داراي پيشرفت بهتري در ميانگين نمرات پرتاب دارت بودند. بهطور كلي، نتايج نشان داد كه بازيهاي ويدئويي فعال سبب بهبود عملكرد و يادگيري پرتاب دارت در كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم ميشود.
چكيده لاتين :
The aim of this study was to investigate the effect of active video games on the learning of dart throwing skill in children with autism spectrum disorder. In this semi-experimental study, 30 children with autism spectrum disorder (level 1) in Ahvaz city were purposively selected and randomly assigned to three equal groups (real practice, virtual practice, and control). Firstly, the dart throwing pretest was performed with 10 real trials. Then, the practice groups practiced for 4 sessions during 2 weeks and 30 trials (3 blocks of 10 trials) per session in the acquisition stage. After the last acquisition session, the posttest was performed by 10 trials and retention test was performed after 24 hours. Finally, the transfer test was performed with the counterbalance manner in both environments for all three groups 30 minutes after the retention test. Data were analyzed by mix analysis of variance and post hoc tests at P≤0.05 using SPSS22 software. The results showed a significant difference between the two practice groups in the acquisition stage (P≤0.01) and the virtual group had better performance than the real group. Also, the results indicated that real and virtual groups had better performance than the control group in the retention and transfer tests, and the virtual group had better progress than the real group in the mean scores of dart throwing. In general, the results showed that active video games improved performance and learning of dart throwing in children with autism spectrum disorder.
عنوان نشريه :
رشد و يادگيري حركتي- ورزشي