تأثير آموزش هوش هيجاني بر مهارت هاي دقت پرتاب، هماهنگي دو دستي، تعادل و بازيافت تمركز در دانش آموزان ورزشكار

Effect of Emotional Intelligence Training on Throwing Accuracy, Bimanual Coordination, Balance and Refocusing among Athlete’s Students

هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير آموزش هوش هيجاني بر عملكرد مهارت‌هاي هماهنگي دو دستي، تعادل و بازيافت تمركز نوجوانان ورزشكار دختر و پسر بود. روش پژوهش حاضر نيمه تجربي و جامعة آماري آن را تمامي‌ دانش آموزان ورزشكار 16-14 سال شهرستان شهركرد استان چهارمحال و بختياري تشكيل دادند. بدين منظور 92 دانش آموز (46 دختر و 46 پسر) داوطلب به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و به دو گروه آموزش و كنترل تقسيم شدند. براي سنجش هوش هيجاني از پرسش‌نامة هوش هيجاني برادبري و گريوز و براي سنجش مهارت بازيافت تمركز از خرده مقياس بازيافت تمركز پرسش‌نامة سنجش مهارت‌هاي روان‌شناختي اوتاوا-3 استفاده شد. همچنين، مجموعه اي از آزمون‌هاي حركتي (آزمون تعادل لك لك، تعادل پويا، آزمون پرتاب جانسون جهت ارزيابي دقت و آزمون هماهنگي دو دستي) استفاده شد. برنامه آموزش مهارت‌هاي هوش هيجاني براي ورزشكاران نوجوان طي10جلسه انجام شد. جهت تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري نظير همساني واريانس‌ها، آزمون كولموگروف اسميرنوف و آزمون تي مستقل در سطح معني‌داري 0/05>P استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد تفاوت معناداري بين ميانگين پس آزمون دو گروه در چهار مؤلفه هوش هيجاني (خود آگاهي، خود مديريتي، آگاهي اجتماعي، مديريت رابطه)، و مهارت بازيافت تمركز و عملكرد حركتي (دقت، تعادل ايستا، تعادل پويا، هماهنگي دو دست) وجود دارد (0/05>P). بنابراين به نظر مي‌رسد آموزش مهارت‌هاي هوش هيجاني يكي از بخش‌هاي مهم آمادگي حركتي و رواني به شمار مي‌رود كه اين موضوع لازمة دستيابي به اجراي بهينة ورزشي مي‌باشد.

The purpose of this research was to investigate the effect of emotional intelligence training on throwing accuracy, bimanual coordination, balance and refocusing among athlete’s teenagers. The research method was quasi-experimental and its statistical population was all students of 14-16 years old in ShahreKord city of Chaharmahal and Bakhtiari province. For this reason, 92 Volunteer students (46 boys and 46 girls) were selected with simple random sampling method and divided into two experimental and control groups. Measuring tools research involved the Bradberry and Greaives emotional intelligence questionnaire, refocusing sub scale of Ottawa Mental States Assessment Tool (OMSAT-3) and series of motor tests (static and dynamic balance, accuracy, and bimanual coordination). The emotional intelligence training program for teenager athletes was performed during 10 sessions. Data were analyzed with using the consistency of variances, Kolmogorov-Smirnov test and independent t-test at the P<0.05 significance level. Results showed that there was a significant difference between the averages of post-test in two groups of 4 components of emotional intelligence (self-awareness, self-management, social awareness, and relationship management), refocusing skill and motor performance (accuracy, static and dynamic balance, bimanual coordination). Thus, it seems that the training of emotional intelligence skills is one important part of mental and motor preparation and necessary to achieve optimum athletic performance.