مقايسه اثربخشي روش آموزشي سينا و تركيب واج ها در اصلاح نارسانويسي كودكان داراي اختلال يادگيري پايه دوم و سوم ابتدائي

The comparison of effectiveness of Sina educational and phonemics combination methods in dysgraphia correction in children with learning disabilities in primary and secondary grade in Tabriz city.

هدف: هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي روش سينا و تركيب واج‌ها در اصلاح نارسانويسي كودكان داراي اختلال يادگيري پايه دوم و سوم ابتدائي بود. روش: پژوهش از نوع آزمايشي و طرح پژوهش پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري شامل تمام دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري پايه دوم و سوم ابتدايي شهرستان تبريز بود كه 45 نفر از آن‌ها به‌صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب و به‌صورت تصادفي در سه گروه جايگذاري شدند (15 نفر در گروه مداخله به روش سينا، 15 نفر در گروه مداخله به روش تركيب واج‌ها و 15 نفر در گروه كنترل بدون مداخله). آزمون ديكته نويسي سيف نراقي و نادري و آزمون هوش ريون بر روي كودكان اجرا شد. گروه‌هاي آزمايش در 15جلسه­ي 45 دقيقه‌اي در عرض 3 ماه مورد مداخله قرار گرفتند و بر روي گروه كنترل مداخله‌اي صورت نگرفت. در پايان مداخلات مجدداً آزمون ديكته بروي دانش‌آموزان انجام گرفت و نتايج با استفاده از تحليل كوواريانس تحليل شد. يافته­ ها: نتايج نشان داد كه ميان گروه‌هاي آزمايش و كنترل در نمرات پس‌آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (0/001Sig=). نتايج آزمون تعقيبي LSD نيز نشان داد كه بين نمرات پس‌آزمون در گروه تركيب واج‌ها و نمرات پس‌آزمون در گروه سينا تفاوت معنادار وجود دارد (0/01Sig=). نتيجه­ گيري: بر اساس يافته­ هاي پژوهش مي­توان نتيجه گرفت كه هر دو روش آموزشي سينا و تركيب واج­ ها در بهبود عملكرد كودكان نارسانويس اثربخش است، با اين حال روش تركيب واج­ ها در كمك به حل مشكلات اين كودكان موثرتر است.

Objective: The purpose of this study was to compare of effectiveness of Sina and phonemics composition method in dysgraphia correction in children with learning disabilities in primary and secondary grade. Methods: The design of the study was experimental with Pre-test and post-test with control group. The statistical population included all students with learning disorder in in primary and secondary grade in Tabriz city that 45 of them were selected by cluster sampling and randomly placed in three groups (15 in the intervention group by Sina method, 15 in the intervention group by phonemics combination and 15 in the control group without intervention). Saif Naraqi and Naderi’s Dictation Test and Raven's Intelligence Test were performed on children. The experimental groups were intervened in 15 sessions of 45 minutes in 3 months while the control group received no intervention. Results: The results showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in the post-test scores (Sig = 0.001). Also, the results of the LSD post hoc test showed that there was a significant difference between the post-test scores in the phonemics composition group and the post-test scores in the Sina group (Sig:0/01). Conclusion: With regarding to results, it can be concluded that both of Sina teaching and phonemics combination methods are effective in improving the performance of dysgraphia children, however, the method of phonemic combination is more effective in helping to solve these children's problems.