بررسي ابهامات و چالش‌هايِ مادۀ 637 قانون تعزيرات 1375 در مرحلۀ صدور حكم و اجراي مجازات در پرتو رويۀ عمليِ محاكم كيفري

Examining the Ambiguities and Challenges of Article 637 Tazirat Act During Sentencing and the Enforcement of Punishments with the Approach to the Practice of Criminal Courts

جرم موضوع مادۀ 637 قانون تعزيرات 1375، رابطۀ نامشروع و عمل منافي عفت غير از زنا است كه قانون‌گذار با تأسي از آموزه­هاي فقهي براي آن مجازات شلاق تعزيري تعيين نموده است. دو عنوان مزبور بسيار مبهم و قابل تفسير است و همين امر باعث شده است تا مراجع قضايي در اين خصوص، روند واحد نداشته­ و در نتيجه آراء متناقض و متعارض در موضوعات مشابه توسط قضات صادر گردد. نتيجة پژوهشِ توصيفي- تحليليِ حاضر عبارت است از اين­كه در مورد مضاجعه (همبستري زن و مرد اجنبي به صورت برهنه) با­توجه به نظرات فقهي و روايات وارده، مي­توان آن را تعزير منصوص شرعي محسوب نمود اما در مورد ساير اعمال منافي عفت دون زنا و روابط نامشروع كه لزوماً مستلزم ارتباط و تماس جسمي نيستند، نمي­توان آن­ها را تعزير منصوص شرعي محسوب نمود.

The offence which is clarified in Article 637 of Tazirat Act 1998 is about illegitimate relationship and the practice of chastity - not illegal intercourse-. The legislature has expressed that the punishment of this crime is lash. Two criminal headings in this Article are so vague and Interpretable. This causes different verdicts in similar cases and because of that the courts don’t have similar case law in this sphere. The result of this descriptive-analytic research is that the case of covetousness (intercourse of naked man and woman) according to the jurisprudential views and narratives can be considered as written ta'zir. But the practice of chastity which is not related to physical contact can not be regarded as written ta'zir