مطالعۀ درك معنايي روستاييان از مفهوم امنيت غذايي

هدف كلي اين تحقيق كيفي كه به روش پديدارشناسي انجام شد بررسي تعاريف و راهبردهاي بهبود امنيت غذايي در ميان خانوارهاي روستايي است. براي اين منظور جامعه موردِمطالعه را خانوارهاي روستايي شهرستان ديواندره كه ناامني غذايي زيادي را تجربه كردند، تشكيل دادند. افراد مطلع ازطريقِ روش گلوله برفي شناسايي شدند. داده‌هاي اين تحقيق با روش مصاحبه عميق و مشاهده مستقيم جمع­آوري شد و در كنار اين دو روش از تهيۀ عكس و استفاده از اسناد كتابخانه­اي نيز استفاده شد. داده­ها براساس الگوي كلايزي مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. بر پايه نتايج، خانوارهاي روستايي درك­ متفاوتي از مفهوم امنيت غذايي داشتند كه پس از تلخيص داده‌ها در 21 كد طبقه‌بندي شدند. پس از جمع‌آوري تعاريف و مفاهيم، مقوله راهبردهاي حفظ امنيت غذايي توسط خانوارهاي روستايي موردِبحث قرار گرفت كه درنهايت 29 راهبرد شناسايي شد. بر اساس ماهيت راهبردهاي استخراجي چهار خوشه راهبردهاي كوتاهمدت (شامل 7 كد)، ميانمدت (شامل 9 كد)، بلندمدت (شامل 11 كد) و عدم واكنش (شامل 2 كد) تشكيل شد.

The main objective of this qualitative research, which was done phenomenological, was to identify the definitions and strategies of food security among rural households. The study population was the rural households of Divandarreh city which experienced a high level of food insecurity. The key informant people were identified through snowball method. The data were gathered by deep interviews and direct observation. In addition, photos and documents were also used. The data were analyzed by Colaizzi method. Based on the results, rural households had a different perception about food security. After analyzing, the results were categorized in 21 codes. At the next step, the strategies for maintaining food security were discussed by the rural households, which eventually, 29 strategies were identified. Finally, according to the nature of the extracted strategies, four clusters including short-term strategies (7 codes), medium-term strategies (9 codes), long-term strategies (11 codes), and non-response strategies (2 codes) were formed.