اثربخشي درمان تلفيقي پذيرش و تعهد با شفقت‌ بر نگراني و نشخوار فكري زنان مطلقه

The Effectiveness of Integrating Acceptance and Commitment Therapy (ACT) with Compassion on Worry and Rumination of Divorced Women

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان تلفيقي پذيرش و تعهد با شفقت بر نگراني و نشخوارفكري زنانمطلقه انجامشد. طرح پژوهش نيمه آزمايشي ازنوع پيش آزمون، پس آزمون و گروه كنترل با پيگيري (سه ماهه) بود. جامعه آماري شامل كليه زنان مطلقه 20 تا 50 ساله اي بود كه درسال 95-96 جهت مشاوره به يكي از مراكز مشاوره، وابسته به بهزيستي استان تهران مراجعه كرده بودند. تعداد 20نفر از زنان‌ مطلقه به روش نمونه گيري در دسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه 10نفره، آزمايش و كنترل گمارده شدند. پيش از شروع مداخله، با استفاده از مقياس هاي نگراني ماير و نشخوار نولن_هوكسيما از دو گروه پيش آزمون به عمل آمد. سپس افراد گروه آزمايش تحت درمان تلفيقي پذيرش و تعهد با شفقت طي10جلسه120دقيقه اي يك بار درهفته قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي دريافت نكردند. گروه ها بعد از دوره مداخله و پس از سه ماه مجدد با ابزار فوق ارزيابي شدند. داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس آميخته تحليل‌ شد. نتايج پژوهش نشان‌ داد كه درمان تلفيقي پذيرش و تعهد با شفقت در بهبود نگراني و نشخوار زنان مطلقه تأثير معني دار داشته است. بنابراين مي توان نتيجه گيري كرد كه براي كاهش نگراني و نشخوارفكري مي توان از مداخلات مبتني بر تلفيق درمان پذيرش و تعهد با شفقت استفاده كرد

The purpose of this study was to determine the effectiveness of integrating Acceptance and Commitment therapy with compassion on worry and rumination of divorced women in Tehran. The research method was quasi-experimental based on a pre-test, post-test design and control group with follow-up. The statistical population were divorced women with worry and rumination in Tehran during of 2016-2017 year who were referred to one of the Counselling Centers of Well-being in Tehran. They were 20 divorced women who were selected using available and purposive sampling method. Then they were randomly divided into experimental and control groups (10 persons in each group). The experimental group was received 10 weekly 120 minutes’ sessions of CFACT techniques , but the control group did not receive any intervention. The research instruments were Nolen-Hoeksema’s Ruminative Response Scale (RRS) and Meyer’s Penn State Worry Questionnaire (PSWQ) Scale. Data were analyzed by using mix analysis of variance. The results indicated that ACT integration with compassion influenced on worry and rumination of divorced women. Therefore, the use of Acceptance and Commitment Therapy integration with compassion is an effective treatment on worry and rumination of divorced women.