مسئوليت هاي فرستنده و ضمان فرستنده اسنادي كالا در پرتو كنوانسيون روتردام

در ميان كنوانسيون­هاي حمل دريايي، روتردام اولين كنوانسيوني بودكه يك فصل خود را به صورت ويژه به تكاليف و مسئوليت­هاي فرستنده اختصاص داد و مفهوم فرستنده اسنادي را ابداع نمود. با توجه به اينكه در كنوانسيون روتردام، فرستنده اسنادي براي اولين بار ابداع گرديد در اين نوشتار، دركنار تعهدات و مسئوليت­هاي فرستنده، وضعيت حقوقي فرستنده اسنادي نيز مطرح شده و مبناي مسئوليت وي در قبال متصدي مورد ارزيابي قرار گرفته است. از جمله خصوصيات كنوانسيون روتردام احصاء و تشريح مهمترين تعهدات و مسئوليت­هاي فرستنده مي باشد. اين موارد عبارتند از تحويل مناسب محموله (ماده 27)، همكاري متقابل فرستنده و متصدي حمل در ارائه اطلاعات و آموزش­ها (ماده 28)، تعهد فرستنده در ارائه اطلاعات لازم، ارائه اسناد لازم (ماده 29)، ارائه اطلاعات جهت تنظيم مفاد قرارداد (ماده 31)، قواعد ويژه در مورد كالاهاي خطرناك (ماده 32) كه در اين مقاله مورد بحث قرار گرفته اند. مسئوليت مدني فرستنده و مبناي آن همواره از مسائل مهم مربوط به حمل بوده، اين مسئوليت در واقع نتيجه نقض تعهدات و تكاليف وي است. كنوانسيون روتردام از دو مبناي مختلف (مسئوليت مبتني بر تقصير و مسئوليت مطلق) در شرايط متفاوت پيروي نموده است. ماده 30 از قواعد روتردام درباره مبناي مسئوليت فرستنده نسبت به متصدي حمل در سه بند اين مسئوليت را توضيح داده و در خصوص مبناي مسئوليت نيز بر اساس شرايط، دو مبناي مسئوليت مبتني بر تقصير و مسئوليت مطلق را مورد تبعيت قرار داده است.