مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و آموزش تصويرسازي ارتباطي (ايماگوتراپي) بر انعطاف پذيري كنشي زنان با مشكلات زناشويي

Comparing the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) and Imago therapy on resilience in women with marital problems

پژوهش حاضر با هدف بررسي مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و رويكرد ايماگوتراپي زوجين بر انعطاف پذيري كنشي زنان متاهل انجام گرفت. روش پژوهش حاضر شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل زنان متاهل مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر گرگان در سال 1397 بود. در اين پژوهش از روش نمونه‌گيري غيراحتمالي داوطلبانه و گمارش تصادفي استفاده شد. پس از انتخاب حجم نمونه و گمارش آنها در دو گروه‌ آزمايش و يك گروه كنترل، گروه‌هاي آزمايش مداخلات آموزشي را طي سه ماه به صورت هفته‌اي يك جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه تعارض زناشويي براتي و ثنايي (1375) و مقياس انعطاف پذيري كنشي (كانر و ديويدسون، 2003) بود. داده‌هاي جمع‌آوري شده توسط تحليل كواريانس با بهره‌گيري از نرم‌افزار SPSS23 تجزيه وتحليل شد. نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و ايماگوتراپي بر انعطاف پذيري كنشي زنان متاهل مراجعه كننده به مراكز مشاوره موثر بوده است(p<0/001). همچنين بين اثربخشي آموزش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و ايماگوتراپي بر انعطاف پذيري كنشي زنان متاهل مراجعه كننده به مراكز مشاوره تفاوت معنادار مشاهده نشد(P>0.05). بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان نتيجه گرفت كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و ايماگوتراپي داراي اثربخشي مشابهي بر انعطاف پذيري كنشي زنان داراي تعارضات زناشويي بوده و مي توان از اين دو روش جهت بهبود انعطاف پذيري كنشي اين زنان استفاده كرد.

The purpose of this study was to compare the efficacy of acceptance and commitment therapy and the approach of marital amateur therapy on married women's resiliency. The research method was quasi-experimental with pre-test-post-test design with control group. The statistical population of the present study included married women referred to counseling centers of Gorgan in 1397. In this research, random volunteer random sampling was used. After selecting the sample size and assigning them to the two experimental groups and one control group, the experimental groups received educational interventions in a three-month weekly, one 90-minute session. The questionnaires used in this study included Barati and Snyay Marital Conflict Questionnaire (1375) and resiliency Scale (Connor & Davidson, 2003). The collected data were analyzed by Covariance Analysis using SPSS23 software. The results of data analysis showed that acceptance and commitment therapy and empowerment therapy were effective on the resiliency of married women referring to counseling centers (p <0.001). Also, there was no significant difference between the effectiveness of treatment-based therapy based on acceptance and commitment and empowerment therapy on the marital support of married women referring to counseling centers (P> 0.05). Based on the findings of this study, it can be concluded that acceptance and commitment therapy and imaging therapy has similar effects on the resiliency of women with marital conflicts and these two methods can be used to improve the resiliency women.