مطالعه سطح رشد اخلاقي و خودكنترلي با الگوهاي "خوداستنادي" و "نرخ كل استنادات" در مقالات نويسندگان برتر دانشگاه‌هاي علوم پزشكي ايران

Evaluating the Relationship Between Moral Growth and Self-control Variables with "Self-citation" and "Total Citation Rates" in the Articles of the Top Authors of Iranian Medical Sciences Universities in 2017

هدف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي ارتباط ميان متغيرهاي سطح رشد اخلاقي و خودكنترلي با الگوهاي خوداستنادي" و "نرخ كل استنادات" در مقالات نويسندگان برتر دانشگاه‌هاي علوم پزشكي ايران در سال 2017 است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر مطالعات كاربردي علم‌سنجي و از نوع همبستگي (ارائه مدل) است. جامعه مورد بررسي اين پژوهش، شامل كليه نويسندگاني است كه در سال 2017 در پايگاه علم‌سنجي اعضاي هيئت علمي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي ايران داراي شاخص اچ 10 و بالاتر بودند. نمونه‌گيري پژوهش به روش تصادفي نظام‌مند انجام شد. حجم نمونه در اين مرحله طبق فرمول n=104+m،120 نفر تعيين گرديد. در قسمت تحليل استنادي دو مقاله از هر نويسنده مورد ارزيابي قرار گرفت. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده طي بخش‌هاي اول و دوم مطالعه، با استفاده از نسخه 16 نرم‌افزار spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. داده‌هاي پژوهش با روش رگرسيون بر مبناي روش هم‌زمان (enter) تحليل شده است. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهند كه ضرايب همبستگي متغير سطح رشد اخلاقي با الگوي خوداستنادي داراي رابطه معني‌دار است، اما متغير خودكنترلي با الگوي نرخ كل استنادات رابطه معنا‌داري ندارد. همچنين بين الگوي خوداستنادي و الگوي نرخ كل استنادات رابطه معنا‌دار وجود دارد. در مدل رگرسيون به روش هم‌زمان، از ميان متغيرهاي سطح رشد اخلاقي و خودكنترلي تنها عامل سطح رشد اخلاقي (001/. < ,p803/3- = ) از قدرت پيش‌بيني معنادار برخوردار بود، اما متغير خودكنترلي نمي‌تواند به‌عنوان عامل پيش‌بين الگوي خوداستنادي نويسندگان در نظر گرفته شود. مدل رگرسيون بين متغيرهاي سطح رشد اخلاقي و خودكنترلي به‌عنوان متغيرهاي پيش‌بين و متغير "نرخ كل استنادات" به‌عنوان متغير ملاك، بر مبناي روش هم‌زمان معنادار نيست. به‌بيان‌ديگر هيچ‌كدام از دو متغير سطح رشد اخلاقي و خودكنترلي نمي‌توانند عاملي پيش‌بين براي الگوي رفتاري نرخ كل استنادات مقالات نويسندگان باشند. نتيجه‌گيري: قدرت تبيين 17 درصدي تغييرات الگوي خوداستنادي نويسنده با عامل سطح رشد اخلاقي مبين آن است كه هنجارهاي اجتماعي عامل ايجاد فشارهايي واقعي يا خيالي بر نويسندگان است كه درنهايت موجب خوداستنادي بيشتر نويسنده مي‌شود. وجود رابطه بين عامل "سطح رشد اخلاقي" و الگوي "خوداستنادي" نويسندگان و همچنين قدرت پيش‌بيني اين الگوي رفتاري از طريق عامل فوق، به‌نوعي تأييدي بر نظريه "ساختار اجتماعي كرونين" در رفتار استنادي است. به بيان ديگر بخشي از رفتار خوداستنادي نويسندگان تحت تأثير فشارهاي اجتماعي و وابسته به سطح رشد اخلاقي نويسندگان است و بستر و زمينه‌اي كه فرايند استناددهي در آن اتفاق افتاده در اين فرايند مؤثر است. اين نتايج همچنين به گونه‌اي آشكار نظريه هنجاري رفتار استنادي را كه مدعي است استناد صرفاً بيانگر تأثيرات شناختي يا منطقي يك كار علمي است نقض مي‌نمايد

Purpose:The current study aimed at evaluating the relationship between moral growth and self-control variables with "self-citation" and "total citation rates" in the articles of the top authors of Iranian medical sciences’ universities in 2017. Methodology: The current cross-sectional study was conducted to investigate the relationship between the variables of the two domains of Scientometrics and social psychology, and their correlation type (model presentation). The target population in the first part of this research study includes all the writers who had an EH index of 10 or above in the scientific database of 2017. Sampling was done by systematic random sampling. The sample size at this stage was 120 according to the formula n = 104 + m and the study's history. In the citation analysis, two papers from each author were evaluated. The data collected during the first and second parts of the study were analyzed by Excel and SPSS 16.0. Finally, a regression analysis was performed based on the input method. Findings: The results of the current study showed that the correlation coefficients of the level of moral development and self-citation model have a significant relationship, but the self-control variable does not have a significant relationship with the pattern of total citation rates. Also, there is a meaningful relationship between the self-citation pattern and the pattern of total citation rates. In the regression model by input method, only moral growth factor and self-control variables had the predictive power of predictive power (P <0.001), but the self-control variable could not be as The predictor of the authors' self-citation pattern is considered. The regression model between the variables of moral growth and self-control as predictive variables and the variable "total rate of citation" as a criterion variable is not significant based on the method of entry. In other words, none of the two variables of the level of moral development and self-control can be a predictive factor for the behavioral pattern of the total rate of citations of authors' articles. Conclustion: According to the results of the current study, the power to explain the 17 percent change in the author's own citation pattern with the factor of the level of moral development suggests that social norms are the cause of real or imaginary pressures on authors, which ultimately leads to more self-citation by the author. The existence of a relationship between the factor of the "moral growth level" and the "self-citation" pattern of the writers as well as the predictive power of this pattern through the above factor is in some way a confirmation of the theory of Cronin's social structure in citation behavior. In other words, part of the self-referential behavior of writers is influenced by social pressures, and it depends on the writers’ level of moral development. Also, the context and primary basis in which the process of citation has taken place is effective in this process. These findings also unequivocally violate the normative theory of citation behavior that claims the citation merely reflects the cognitive or logical effects of scientific work.