عنوان مقاله :
چارچوب شاهد محور فرايند طراحي مشاركتي در بازسازي هاي مسكن دايم پس از زمين لرزه هاي گيلان- زنجان 69، ورزقان 91 و كرمانشاه 96
پديد آورندگان :
جلالي، تارا دانشگاه آزاد اسلامي، تهران , فلاحي، عليرضا دانشگاه شهيد بهشتي - گروه سوانح و بازسازي، تهران , اسلامي، غلامرضا دانشگاه تهران - دانشكده هنرهاي زيبا - گروه معماري، تهران , صابرنژاد، ژاله دانشگاه آزاد اسلامي، تهران
كليدواژه :
بازسازي مسكن , مشاركت , فرايند طراحي , طراحي مشاركتي , فرايند طراحي بازسازي , زمين لرزه
چكيده فارسي :
بازسازيها بهعنوان مهمترين فرايند پاسخگو به آسيبهاي حاصل از زمينلرزهها مطرح ميشوند. موفقيت در فرايند بازسازي نيازمند دانش كافي متوليان آن از بستر آسيبديده و سطوح بالايي از مشاركت بازماندگان در بازسازي مسكن است. زمان نيز بهعنوان عامل كليدي در مراحل بازسازي نقش حياتي داشته و تسريع روند آن را با وجود فشارهاي سياسي و اقتصادي ميسر مينمايد. در اين ميان در اكثر بازسازيهاي انجام شده، تفكر محصولگرا بيشتر مورد توجه قرار دارد. در تفكر محصولگرا نقطه پايان براي پروژههاي بازسازي در نظر گرفته ميشود و محوريت فرايند با رويكرد چرخهاي يا اسپيرالي ارتقا يابنده ديده نميشود. اين امر موجب ايجاد شكاف ميان كاربران (بازماندگان)، طراحان و تأمين كنندگان مالي در بازسازي ميگردد. عدم نظارت بر ساخت منطقه آسيبديده نيز منجر به افزايش آسيبپذيري فيزيكي و عدم دستيابي به اهداف ساخت بهتر از قبل، ميشود.
در اين مقاله چارچوب پيشنهادي فرايند طراحي مشاركتي بازسازي مسكن بازماندگان زمينلرزه بررسي شده است. روش تحقيق آميخته (عمدتاً كيفي) و با استفاده از تحليل محتواي برگرفته از مصاحبههاي نيمهساختارمند و عميق با بهرهبرداران و مشاهدات در روستاهاي بازسازي شده در سه دوره زماني بلندمدت، ميانمدت و كوتاهمدت ميباشد.
يافتهها نشان ميدهند كه تقليل شكاف بين كاربران (بازماندگان) و طراحان، در سياستگذاري بازسازي، با در نظر گرفتن سه مرحله امكانپذير ميباشد. در تبيين اين مراحل، مرحله اول چرخهاي از طراحي با افزايش آسيب پذيريهاي عمدتاً كالبدي، پيش از وقوع زمينلرزه است. مرحله دوم روندي خطي از ساخت مسكن و افزايش نگرشهاي محصولگرا ميباشد. اين مرحله بهمنظور ارايه پاسخ سريع به حجم عظيم نياز به ساختوساز، پس از تخريبهاي گسترده در زلزله ها شكل ميگيرد. در اين راستا فشارهاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي وارد بر منطقه آسيبديده در زمان رسمي تعيين شده براي بازسازي از طرف متوليان آن مديريت ميشود. مرحله سوم كه داراي ماهيتي مارپيچي ارتقا يابنده (اسپيرال) از فرايند طراحي مسكن است، پس از اتمام زمان رسمي بازسازي شكل ميگيرد. بايد توجه داشت كه اقدامات بازماندگان در ايجاد تغيير بهمنظور تطبيق بيشتر كالبد با معيشت، فرهنگ و هويت افراد در اين مرحله تأثيرگذار است.
چكيده لاتين :
اين مقاله فاقد چكيده لاتين است
عنوان نشريه :
مسكن و محيط روستا