بررسي سيلوپذيري ژنوتيپ‌هاي اصلاحي چغندرقند مقاوم به ريزومانيا

Evaluation of the silage potential of resistant to rhizomania sugar beet lines

كاهش كيفيت ريشه چغندرقند در سيلو مي تواند براي ارقام حساس و مقاوم به بيماري ريزومانيا متفاوت باشد. اين پژوهش با هدف بررسي كيفيت ژنوتيپ هاي گرده افشان چغندرقند مقاوم به بيماري ريزومانيا در سيلو در سال 1393 در منطقه كرج (بدون آلودگي به بيماري ريزومانيا) و در سال 1394 و 1395در منطقه زرقان فارس (آلوده به بيماري ريزومانيا) انجام شد. اين تحقيق در قالب آزمايش كرت هاي خرد شده در زمان بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. عوامل مورد بررسي شامل نه ژنوتيپ اصلاحي و يك رقم حساس و يك رقم مقاوم چغندر قند به بيماري ريزومانيا مجموعا در 11 سطح و فاكتور مدت سيلو در سه سطح 20، 40 و 60 روز بود. صفات كيفي اندازه گيري شده در اين تحقيق شامل: ساكارز، سديم، پتاسيم، نيتروژن مضره، ماده خشك ريشه، بريكس و درجه خلوص شربت بودندكه براي هر نمونه قبل و بعد از سيلو اندازهگيري شد. مقدار پوسيدگي ريشه هاي چغندر قند پس از سيلو نمره‌دهي شد. نتايج نشان داد شدت پوسيدگي ژنوتيپ هاي اصلاحي در سيلوي منطقه زرقان فارس بيشتر از سيلوي منطقه كرج بودند. در منطقه زرقان فارس پوسيدگي ژنوتيپ هاي چغندرقند شماره 31924، 31927، 31929، 32003، 32814 پس از 60 روز سيلو كمتر از بقيه ژنوتيپهاي مورد بررسي بودند. طي سه سال آزمايش سيلو پذيري ژنوتيپ چغندرقند 32003 با درجه خلوص 86/71 از ساير ژنوتيپ‌هاي مورد بررسي بيشتر بوده و از آن مي­توان به عنوان ژنوتيپ با سيلو پذيري بهتر در برنامه هاي اصلاحي بعدي چغندر قند استفاده نمود.

A quality decrease of sugar beet roots under silage condition may vary for susceptible and resistant to rhizomania cultivars. The aim of this study was to evaluate the quality of resistant to rhizomania sugar beet pollinators under silage condition in Karaj (non rhizomania infected area) in 2014 and in Zarghan(infected to rhizomania site), Fars, Iran in 2015-16. The experiment was conducted in split plot in time based on a randomized complete block design with three replications. Studied factors included 11 sugar beet line comprised of nine genotypes, on susceptible and one resistant cultivars and silage duration including three levels of 20, 40 and 60 days. Different traits such as root dry matter, sucrose, sodium, potassium, alpha amino nitrogen, brix, and extraction coefficient of sugar were measured before and after silage. Roots were scored in terms of rot occurrence after silage. Results showed that rot severity of the roots in Zarghan was higher than Karaj. In Zarghan, the root rot of the sugar beet genotypes 31924, 31927, 31929, 32003, 32814 were lower than other genotypes after 60 days silage. During the three-years experiment, the silage potential of the sugar beet genotype 32003 with 71.86% extraction coefficient of sugar was more than other genotypes which can be used as a genotype with better silage condition in sugar beet breeding programs.