كليدواژه :
كيفيت زندگي , كيفيت محيط , رضايتمندي سكونتي , محله گلشن
چكيده فارسي :
مقدمه و مسئله: كيفيت زندگي در محيط هاي سكونتي شهري و از جمله شهرهاي ايران، با انواع مخاطراتي كه باعث كاهش رضايت ساكنان مي شوند، مواجه مي باشد. اين پژوهش با شناسايي عوامل ارتقاء كيفيت زندگي در محلات شهري سعي دارد مشخص كند كه آيا مي توان به ميزان رضايتمندي سكونتي مطلوب دست يافت. همچنين پيشنهاد شده در محله گلشن به عنوان مورد پژوهي، براي دستيابي به كيفيت زندگي برتر، بايد در زمينه هاي مسكن، حمل و نقل عمومي، فضاهاي باز و سبز و... مداخلاتي صورت گرفته و راهكارهايي براي بهبود آنها ارائه گردد.
هدف و مدل: هدف كلي پژوهش حاضر سنجش و بومي سازي شاخص هاي كيفيت زندگي در محله گلشن و ارائه راهكارهايي براي ارتقاي كيفيت زندگي بيان شده است. مدل رضايتمندي به عنوان پايه هايي براي ارزيابي شاخص هاي كيفيت زندگي در قالب چهار بعد كالبدي- فضايي، اجتماعي- اقتصادي، عملكردي- خدماتي و زيست محيطي طراحي شده است.
روش بررسي: روش تحقيق تحليلي توصيفي بوده و جهت ارزيابي نهايي و تحليل داده ها از نرم افزار Spss و روشهاي آماري نظير ميانگين، ضريب همبستگي اسپيرمن استفاده شده است. شيوه جمع آوري اطلاعات ميداني از طريق برداشت عيني محقق و مصاحبه با مسئولين و پر كردن پرسشنامه مي باشد.
نتيجه گيري: ارزيابي ها و نتايج تحليل نشان مي دهد كه رضايتمندي كلي ساكنان از محله گلشن در حد متوسط است. بيشترين رضايت مندي از معيارهاي روابط همسايگي بالا در بين ساكنان، متراژ واحد مسكوني، حس تعلق خاطر به محله و... بيان شده است. همچنين براساس تحقيق مشخص شد كه از بين ويژگي هاي فردي، متغيرهاي جنسيت، شغل، تحصيلات و تعداد خانوار در برابر ابعاد جمعي اهميت بيشتري بر روي رضايتمندي سكونتي تأثيرگذار هستند.
چكيده لاتين :
Introduction and Objective: Quality of life in urban residential environments, including cities in Iran, faces a variety of risks that reduce residents' satisfaction. By identifying the factors that promote the quality of life in urban areas, this study seeks to determine whether optimal residential satisfaction can be achieved. Also suggested in Golshan neighborhood as case study, in order to achieve a better quality of life, interventions should be made in the areas of housing, public transport, open spaces and green areas, and solutions to improve them.
The Purpose and the Model: The overall objective of the present study was to measure and localize the quality of life indicators in the Golshan neighborhood and to present strategies for improving the quality of life. The satisfaction model is designed as a basis for evaluating the indicators of quality of life in the four dimensions of physical-spatial, socio-economic, functional-service and environmental.
Methods: The research method is descriptive-analytical and in order to final evaluation and data analysis, SPSS software and statistical methods such as mean, Spearman correlation coefficient were used. The method of collecting field information is through objective researcher interviews and interviewing the authorities and filling out the questionnaire.
Conclusion: Evaluations and analysis results show that the overall satisfaction of residents in Golshan is moderate. The highest satisfaction with the criteria of high neighborhood relations among residents, area of residential unit, sense of belonging to the neighborhood, etc. is expressed. The study also found that among the individual characteristics, gender, occupation, education and number of households in terms of collective dimensions were more important in affecting residential satisfaction
