تخمين داده‌هاي گمشده بارش و رواناب روزانه با استفاده از نگاشت خودسامانده (مطالعه موردي استان مازندران)

يكي از مشكلات پيش‌روي متخصصان و طراحان پروژه‌هاي آبي، سري‌هاي زماني ناقص در علم هيدرولوژي است كه باعث بروز خطا در نتايج مطالعات شده و اجراي پروژه‌ها را دچار مشكل مي‌كند. اين مساله در مناطقي كه تعداد ايستگاه‌هاي هيدرومتري و باران‌سنجي محدود است، حادتر است. از طرفي ارزيابي، توسعه و استفاده پايدار از منابع آبي نيازمند در اختيار داشتن سري‌هاي زماني هيدرولوژيكي با كيفيت بالا و طول مدت كافي است. لذا اين موضوع رفع نواقص آماري را ايجاب مي‌كند و اهميت چگونگي مواجه شدن با اين مشكلات در آناليزهاي هيدرولوژيكي را نشان مي‌دهد. در حال حاضر استفاده از روش‌هاي آماري به‌منظور رفع خلاء‌هاي آماري و بازسازي داده‌ها متداول است. در اين مطالعه به‌منظور معرفي روشي چندمتغيره در برآورد داده‌هاي گمشده مربوط به بارش و رواناب، در يك منطقه همگن از لحاظ هيدرولوژيكي در استان مازندران، روش نگاشت‌هاي خودسازمانده تحت دو سناريو مورد بررسي قرار گرفت و تخمين‌هاي قابل اعتمادي را به‌دست آورد. به‌نحوي كه مقادير ضريب همبستگي بين داده‌هاي مشاهداتي و خروجي مدل براي داده‌هاي بارش تا 92/0 و براي داده‌هاي رواناب تا 95/0 محاسبه شد. لذا پيشنهاد مي‌شود براي كاهش عدم اطمينان ناشي از داده‌هاي ناكافي در مديريت منابع آب، از اين روش استفاده شود.