نقش فراتشخيصي ابعاد كمال‌گرايي در پيش‌بيني عاطفۀ منفي

The transdiagnostic role of perfectionism in predicting negative affects

چكيده با توجه به تأثير فراگيري كه عواطف و هيجانات بر سلامت روان شناختي فردي و تعاملات بين فردي دارند، مطالعه حاضر با بررسي نقش كمال گرايي در بروز عواطف منفي، به دنبال تعيين سهم هر يك از ابعاد اين سازه فراتشخيصي در پيش بيني عاطفه منفي بود. مطالعه پيش رو به لحاظ هدف در زمره پژوهش هاي بنيادي و به لحاظ روش جمع آوري داده ها در طبقه مطالعات توصيفي قرار دارد. به منظور دستيابي به اهداف پژوهش 150 نفر (9 دختر و 52 پسر) از دانشجويان دانشگاه تبريز به روش نمونه گيري خوش هاي دو مرحله اي انتخاب و با تكميل پرسشنامه هاي عاطفه مثبت و منفي (واتسون، كلارك و نگلن، 1988) و كمال گرايي تهران (بشارت، 1386) مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته هاي جمعيت شناختي نشان ميدهند كه سن شركت كنندگان بين 17 تا 45 سال با ميانگين سني 44/ 23 سال، بوده است. نتايج حاصل از تحليل ضرايب همبستگي پيرسون حاكي از ارتباط مثبت و معنادار بين كمال گرايي خودمدار ( 0 / 29=r)، ديگر مدار ( 0 / 18=r) و تجويز شده ( 0 / 32=r)، بود و دو گويه كمال گرايي خودمدار و تجويز شده توانستند به صورت مثبت و با درصد بالايي از معناداري 36 درصد واريانس عاطفه منفي را تبيين كنند. با توجه به يافته هاي به دست آمده، اين نتيجه استنباط مي شود كه پيامدهاي ناشي از كمال گرايي خودمدار كه بر تعيين استانداردهاي سخت گيرانه و غير منعطف استوار است و همچنين عوارض ناشي از استانداردهاي سخت گيرانه تجويز شده از سوي اطرافيان باعث شكل گيري عواطف منفي در افراد مي شود كه خود به عوامل جزئي تري (همچون؛ شرمساري، گناه، هراس، زودرنجي، ناراحتي، پريشاني، ترس و وحشت، عصبانيت، خصومت و بي قراري قابل تفكيك است. لذا هدف قرار دادن كمال گرايي در فرايندهاي مداخله اي مي تواند گامي مؤثر در جهت تسريع روند درمان و بهبود مشكلات خلقي و عاطفي به شمار رود