تأثير كاربرد شلتوك برنج و بيوچار آن بر الگوي خيس‌شدگي يك خاك رس سيلتي تحت آبياري قطره‌اي سطحي

الگوي خيس‌شدگي در آبياري قطره‌اي از ويژگي‌هاي مهمي است كه در هنگام طراحي بايد به آن توجه شود. بهبود ابعاد الگوي خيس‌شدگي موجب افزايش كارايي مصرف آب و سيستم آبياري مي‌شود. هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر كاربرد شلتوك برنج و بيوچار (biochar) آن بر الگوي خيس‌شدگي خاك رس سيلتي تحت آبياري قطره‌اي سطحي بود. در اين پژوهش از يك جعبه به طول 200، عرض 50 و ارتفاع 100 سانتي‌متر استفاده شد. به‌منظور سهولت در پر و خالي كردن، تنها تا ارتفاع 50 سانتي‌متري آن از خاك پر شد. شلتوك برنج و بيوچار به‌ميزان صفر، يك و دو درصد وزني خاك با آرايش فاكتوريل تيمارها در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار افزوده شد. بيوچار‌ها در دماي 500 درجه سانتي‌گراد تهيه شدند. آزمايش‌ها با قطره‌چكان داراي دبي ثابت چهار ليتر در ساعت با مدت‌زمان آبياري سه ساعت انجام شد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد حضور تيمارهاي آلي سبب افزايش رطوبت خاك در دامنه رطوبتي گنجايش زراعي تا نقطه پژمردگي دائم شدند كه اين افزايش در تيمار بيوچار دو درصد نسبت به ساير تيمارها بيشتر بود. همچنين افزودن شلتوك و بيوچار در خاك رسي سيلتي سبب كاهش پيشروي افقي و افزايش پيشروي عمودي شد.