تأثير زوال بر غلظت عناصر شيميايي چوب درختان زوال‌يافته و سالم بلوط ايراني (Quercus brantii Lindl)

شيمي درختي، علم تجزيه‌وتحليل عناصر حلقه‌هاي درختي است كه به شناسايي تغييرات بيوشيميايي يك درخت در واكنش به تغييرات محيطي مي‌پردازد. به‌منظور بررسي تغيير غلظت عناصر شيميايي موجود در چوب درختان زوال‌يافته بلوط ايراني (Quercus brantii Lindl) نسبت به درختان سالم، سه اصله درخت سالم و سه اصله درخت زوال‌يافته در جنگل مله‌شبانان شهرستان خرم‌آباد قطع و از هر پايه، يك عدد ديسك تهيه شد. سپس، حلقه‌هاي رويشي مربوط به 35 سال منتهي به سال قطع هر درخت به‌صورت سه قطعه پنج‌ساله و دو قطعه ده‌ساله برش داده شد. پس از عصاره‌گيري به‌روش هضم مرطوب با استفاده از دستگاه جذب اتمي، غلظت عناصر شيميايي اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه غلظت پتاسيم در چوب درختان زوال‌يافته بيشتر از سالم بود، در حالي‌كه غلظت كلسيم و مس در چوب درختان سالم بيشتر از زوال‌يافته بود. نسبت غلظت سديم و كلسيم به پتاسيم در درختان دو جامعه، تفاوت معني‌داري داشت. همبستگي بين غلظت عناصر و رويش شعاعي درختان سالم معني‌دار نبود، در حالي‌كه در درختان زوال‌يافته بين غلظت عناصر كلسيم و سرب با رويش شعاعي، همبستگي منفي و معني‌دار وجود داشت. با توجه ‌به نتايج به‌دست‌آمده از اين پژوهش، به‌نظر مي‌رسد كه از ميان عوامل متعدد بروز پديده زوال، تأثير عوامل آب‌وهوايي بيشتر باشد.