اثر زغال زيستي تهيه شده از بقاياي كشاورزي بر شاخص‌هاي رشد و كلروفيل گياه ذرت (Zea mays) در شرايط گلخانه‌اي

زغال زيستي، مواد آلي مقاوم به تجزيه بوده و حاصل حرارت دهي زيست توده­هاي گياهي و بقاياي كشاورزي در شرايط عدم وجود اكسيژن يا اكسيژن محدود مي­باشد. به‌منظور بررسي تأثير زغال زيستي حاصل از بقاياي كشاورزي (برنج، پنبه و كلزا) بر ويژگي­هاي رشد رويشي و شاخص سبزينگي و انواع كلروفيل گياه ذرت، آزمايشي به­صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در 4 تكرار به اجرا درآمد كه تيمارها شامل شاهد و 3 نوع زغال­ زيستي تهيه شده از بقاياي برنج، پنبه و كلزا در دماهاي 350 و 700 درجه سلسيوس هركدام با مقادير 2 و 5% وزني بودند. نتايج نشان داد كه در اثر تبديل بقاياي كشاورزي به زغال زيستي مقادير pH، قابليت هدايت الكتريكي و محتوي خاكستر افزايش و مقادير كربن آلي و بازده زغال زيستي كاهش يافت. همچنين افزايش دماي توليد زغال زيستي از 350 به 700 درجه سلسيوس منجر به توليد زغال­هاي زيستي با pH و قابليت هدايت الكتريكي بالاتر شد. نتايج نشان داد كه اثر زغال­هاي زيستي و سطح كاربرد بر تمامي ويژگي­هاي رشد رويشي معني­دار شد ليكن اثر دماي تهيه زغال تنها بر ويژگي­هاي وزن تر و خشك برگ و وزن تر ساقه معني­دار بود. دماي توليد زغال زيستي بر انواع كلروفيل (a، b و كل) و شاخص كلروفيل (SPAD) برگ مياني ذرت اثر معني­داري داشت. به­گونه­اي كه مقادير كلروفيل a، كلروفيل b و كلروفيل كل در تيمارهاي زغال­هاي زيستي توليد شده در دماي 700 درجه سلسيوس نسبت به زغال­هاي زيستي توليد شده در دماي 350 درجه سلسيوس 6 درصد افزايش يافتند.