برآورد سميت و خطر بوم شناختي عناصر سمي با استفاده از شاخص هاي زيستي در رسوبات ساحلي شمال خليج‌فارس در استان هرمزگان

رسوبات جزئي جدايي ناپذير در يكپارچگي عملكرد اكولوژيكي بوم سازگان آبي به شمار مي روند. در پژوهش حاضر، رسوبات هفت ايستگاه در سواحل استان هرمزگان در فروردين ماه سال 1396 مورد مطالعه قرار گرفت و آلودگي ناشي از عناصر سمي با استفاده از شاخص هاي مختلف بررسي شد. نمونه ها با تركيب اسيدنيتريك و پركلريك هضم شدند و سپس غلظت عناصر مس، سرب، روي، كادميوم، نيكل و كروم با دستگاه جذب اتمي اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد بيشترين غلظت مربوط به عنصر روي و كمترين مربوط به كادميوم مي‌باشد. نتايج حاصل از شاخص هاي ERM-Q و TEL-Q بيانگر پتانسيل كم تا متوسط عناصر براي ايجاد اثرات بيولوژيكي ناسازگار بوده كه با نتايج شاخص هاي PERI و Eir مطابقت دارد. شاخص Igeo در رابطه با عنصر نيكل، در ايستگاه¬هاي دوم، سوم و چهارم وضعيت نسبتاً آلوده را نشان داد، ولي در ساير ايستگاه ها و عناصر، نشان دهنده وضعيت غير آلوده است كه به‌طوركلي با نتايج شاخص Cd مطابقت دارد. شاخص PLI بيانگر غير آلوده بودن منطقه و مؤيدي بر نتايج شاخص هاي ديگر است. در نهايت مي توان گفت نتايج شاخص‌هاي مختلف با مؤلفه‌ها و حساسيت‌هاي متفاوت، حاكي از وضعيت خطر اكولوژيكي كم و پتانسيل كم تا متوسط در ايجاد اثرات بيولوژيكي براي زيست‌مندان خليج فارس است كه با كمتر بودن ميانگين غلظت ها از حد بيشينه استانداردهاي كيفي رسوبات همخواني دارد.