تحليل وضعيت شاخص هاي ايمني پارك هاي منطقه اي و شهري (مطالعۀ موردي: شهر اروميه)

Analysis of the status of safety indicators for regional and urban park (Conditions: Urmia City)

پارك هاي شهري بخشي از زيرساخت هاي عمومي اند كه شهروندان مي توانند از آن ها براي سرگرمي هاي بصري، زيست محيطي، آموزشي، بهداشتي، فرهنگي اجتماعي و تفريحي استفاده كنند. اما يكي از چالش هاي عمده در تحقق چنين كاركردهاي حياتي پارك ها، نبود ايمني كافي است. بنابراين، سنجش كيفيت ايمني پارك ها به منظور ارتقاي كارآيي آن مقوله مهمي محسوب مي شود. هدف پژوهش، تحليل شاخص هاي ايمني پارك هاي منطقه اي و شهري اروميه مي باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ روش، توصيفي تحليلي است. روش گردآوري داده ها، اسنادي و پيمايشي است. حجم نمونه با توجه به مقياس عملكردي، وسعت و ميزان جمعيت مناطقي كه پارك-ها در آن قرار گرفته اند، از طريق فرمول كوكران معادل 380 نفر برآورد گرديد. شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي نيز براي انتخاب نمونه ها بكار گرفته شد. ابزار پردازش داده ها شامل مدل تصميم گيري چند معياره الكتره جهت وزن دهي پارك هاي موردمطالعه از نظر شاخص هاي ايمني و آزمون تحليل مسير و ضريب همبستگي پيرسون براي سنجش روابط بين متغيرها و نيز ويژگي هاي فردي پاسخگويان است. نتايج حاصل از تحليل يافته ها بيانگر اين است: نخست، براساس مدل الكتره پارك گوللرباغي با تعداد چيرگي 5، در بهترين شرايط (رتبه اول) و پارك ساعت با تعداد چيرگي 1 (رتبه 5) در بدترين شرايط قرار دارد. دوم، مطابق نتايج حاصل از آزمون تحليل مسير در ارتباط با مهم ترين شاخص هاي ايمني در پارك هاي مورد مطالعه، شاخص ايمني فيزيكي به عنوان عامل مستقيم در احساس ايمني با بتاي 394/0، شاخص روشنايي با بتاي 179/0 و شاخص دسترسي فيزيكي با بتاي 178/0 به عنوان شاخص هاي اصلي احساس ايمني شناخته شدند. سوم اينكه مقدار ضريب همبستگي پيرسون بين دو متغير شاخص هاي ايمني و ويژگي-هاي فردي پاسخگويان برابر 613/0 بدست آمده و سطح معني داري كم تر از 05/0 نشان دهنده وجود همبستگي مثبت و معناداري بين اين متغيرها است

Urban parks are part of a public infrastructure that citizens can use for visual, environmental, educational, health, cultural, social and recreational entertainments. But one of the main challenges in realizing such vital functions of parks is lack of safety. Therefore, measuring the quality of park safety is important in order to improve its efficiency. The purpose of this study was to analyze the safety indexes of Urmia Regional and Urban Parks. The present research is applied in terms of its purpose and in terms of descriptive-analytic method. The method of data collection is documentary and survey. The sample size was estimated by the Cochran formula according to the scale and the population of 380 people at the areas where the parks were located. A random cluster sampling method was also used to select samples. Data processing tools include a multi-criteria decision-making model for checking the weight of the studied parks in terms of safety indicators and Pearson's path analysis and Pearson correlation coefficient for measuring the relationships between variables and the individual characteristics of the respondents.The results of the analysis indicate that: First, based on the model of the Gulflag Baghre Park with the number 5 is in the best conditions and the first rank and Saat Park with number 1 ranked 5th and is in the worst conditions. Second, according to the results of the analysis of path in relation to the most important safety indicators in the studied parks the physical safety index was recognized as a direct factor in the sense of safety with a beta of 394/0, a brightness index with a beta of 0.9 and an index of physical access with beta of 0.178 as the main indicators of safety sensitivity. Third, the Pearson correlation coefficient between two variables of immune indices and individual characteristics of respondents is equal to 613/0 and a significant level of less than 0.05 indicates a positive and significant correlation between these variables.