بررسي تاثير ويژگي هاي شخصيتي و رفتاري در تبيين قصد كارآفرينانه دانشجويان(مورد مطالعه: دانشگاه شاهد)

Investigating the Role of Personality and Behavioral Characteristics in Explaining Students' Entrepreneurial Intention(Case Study: Shahed University)

اين مقاله به بررسي تأثير سه ويژگي شخصيّتي شامل گرايش ‌به‌ ريسك‌پذيري، كانون‌ كنترل و شخصيّت پيش‌فعال، بر شكل‌گيري قصد كارآفرينانة دانشجويان، باتوجه به نقش ميانجي‌‌گر مؤلفه‌هاي مدل رفتار برنامه‌ريزي‌شده (TPB)، مي‌پردازد. همچنين بررسي تفاوت بين گروهي كه خود يا والدين آن‌ها تحصيلات يا تجربة قبلي كارآفريني داشته‌اند و گروهي كه اين ويژگي ها را نداشته‌اند، از اهداف تحقيق است. اين پژوهش، كمّي و از نظر هدف، كاربردي از نوع توصيفي-همبستگي است. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامة بسته-پاسخ و برگرفته از ادبيات پژوهش است و داده‌ها به روش نمونه ­گيري تصادفي طبقه‌بندي‌شده، جمع ­آوري شد. جامعة آماري، تمام دانشجويان دانشگاه شاهد در سال تحصيلي 1398 هستند. براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از مدل‌سازي معادلات ساختاري و حداقل مربعات جزئي، در نمونه‌اي به تعداد 443نفر، استفاده شد. نتايج حاكي از اعتبار مدل رفتار برنامه‌ريزي‌شده، در پيش‌بيني قصد كارآفرينانة دانشجويان است. گرايش ‌به ‌ريسك‌پذيري و كانون‌ كنترل به‌صورت مستقيم، اثر مثبت و معنادار بر قصد كارآفرينانه داشتند، ولي شخصيّت پيش‌فعال، اثر مستقيم معناداري بر قصد نداشت. در بررسي اثر ميانجي‌گري، مشاهده شد كه هر سه مؤلفة مدل رفتار برنامه‌ريزي‌شده، به صورت جزئي، مكمل، رقابتي و يا كامل، رابطة بين ويژگي‌هاي شخصيّتي و قصد را ميانجي‌گري مي‌كنند. همچنين دو گروه مورد مطالعه، در برخي روابط تفاوت معناداري با هم دارند.

This paper investigates the effect of three personality traits, including risk taking (RTP), locus of control (LoC), and proactive personality (PP), on students' entrepreneurial intention, given the mediating role of planned behavior model (TPB). It is also the purpose of this study to examine the difference between the first group, having entrepreneurship education or previous experience (themselves or their parents), and the second group not having these characteristics. This research is a quantitative and a correlation- descriptive study. Data were collected using a questionnaire and classified random sampling. Statistical population is all students of Shahed University. In this study, Structural Equation Modeling and Partial Least Squares (SEM-PLS) were used in a sample of 443 individuals. The results confirmed the validity of the TPB model in predicting students' entrepreneurial intention. RTP and LoC had a direct and positive effect on entrepreneurial intention but PP did not have a significant direct effect on entrepreneurial intention. In examining the mediating effect, it was found that all three components of the TPB mediate the relationship between personality traits and intention, either partially or competitively or fully. The two groups of students also had significant differences in some relationships.