نقش مشترك معنوي در ترجمه صحيح قرآن كريم

تدقيق در معاني واژگان، نقش مهمي در فهم قرآن كريم دارد. يكي از انواع روابط حاكم بر واژگان، مشترك معنوي است. عدم شناخت دقيق مشترك معنوي منجر به خلط آن با مشترك لفظي شده كه اين امر منجر به فهم نادرست قرآن شده است. توجه به اين مهم در فهم مراد خداوند بسيار مفيد و مؤثر است، درحالي‌كه ناديده گرفتن آن به هنگام پژوهش در واژگان، مفسر را به مجاز، استعاره و مواردي از اين قبيل سوق مي‌دهد؛ ازاين‌رو لغزش‌هاي فراواني در معنا و مصداق مشترك معنوي در كتاب‌هاي وجوه و نظائر، ترجمه‌ها و تفاسير رخ داده است. اين مقاله با روش توصيفي- تحليلي درصدد بيان چيستي اشتراك معنوي، تأثير آن در فهم قرآن، شيوه ترجمه و لغزش‌هاي مترجمان بوده و به نتايج زير رسيده است: مشترك معنوي، لفظي است كه داراي يك معنا با مصاديق متعدد است كه در هر جا از قرآن، يكي از مصاديق آن مراد است. ترجمه لغوي لفظ مشترك معنوي به‌جاي تعيين مصداق، ذكر مصداق نادرست، عدم تعيين مصداق و ذكر مصداق به‌عنوان معناي اصلي، مهم‌ترين لغزش‌هاي ترجمه در ارتباط با اين واژگان است.