بررسي برهم‌كنش تنش‌هاي شوري، خشكي و كود نيتروژن بر عملكرد، اجزاي عملكرد و برخي صفات فيزيولوژيك ذرت (.Zea mays L)

فاقد عنوان لاتين مي باشد

به‌منظور بررسي برهمكنش شوري، خشكي و نيتروژن بر روي برخي صفات فيزيولوژيك، عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت (هيبريد متوسط ­رس 604) آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي دو بار خردشده در قالب طرح بلوك­هاي كامل تصادفي در سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه ايلام در بهار و تابستان 1396 اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل چهار سطح شوري (صفر، 2، 4 و 6 دسي­ زيمنس بر متر) از منبع سنگ نمك سديم به‌عنوان عامل اصلي، سه سطح آبياري (100، 80 و 60 درصد نياز آبي گياه) به‌عنوان عامل فرعي و سه سطح كود نيتروژن از منبع اوره (صفر، 100 و 150 كيلوگرم در هكتار) به‌عنوان عامل فرعي فرعي در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه اثر متقابل شوري، آبياري و نيتروژن بر صفات تعداد دانه در بلال، تعداد رديف در بلال، تعداد دانه در رديف، عملكرد دانه، عملكرد زيستي و شاخص برداشت معني‌دار شد. اين صفات در بالاترين سطوح تنش اعمال‌شده نسبت به شرايط بدون تنش و كاربرد 150 كيلوگرم در هكتار نيتروژن، به ترتيب برابر 59، 40.6، 40، 69، 65 و 46 درصد كاهش نشان دادند.بيشترين ميزان نشت يوني (45 درصد) در بالاترين ميزان شوري، حداقل آبياري و بدون مصرف نيتروژن مشاهده شد. محتواي نسبي آب برگ، كلروفيل a، b، كل و كارتنوئيد نيز تحت اثرات دوگانه شوري و خشكي، در بالاترين ميزان تنش اعمال‌شده به نسبت شرايط بدون تنش، به ترتيب برابر 18، 46، 32، 40 و 44 درصد كاهش يافتند. نتايج نشان داد كاربرد 100 و 150 كيلوگرم در هكتار نيتروژن در سطوح مختلف تنش، موجب كاهش اثرات تنش‌ها شد و افزايش عملكرد را در پي داشت. همچنين مشاهده شد، تمامي صفات موردبررسي در بالاترين ميزان تنش‌ها، پاسخ تقريباً يكساني به تيمار كودي 100 و 150 كيلوگرم در هكتار نيتروژن داشتند؛ بنابراين به نظر مي­رسد كه به جهت افزايش مقاومت گياه ذرت و رسيدن به حداكثر عملكرد در شرايط تنش، كاربرد 100 كيلوگرم در هكتار نيتروژن نسبت به مقادير بيشتر آن ازلحاظ زيست‌محيطي و اقتصادي مناسب­ تر باشد.

فاقد چكيده لاتين مي باشد