مطالعه عددي اندركنش گسلش- آبرفت - قاب ساختماني دو دهانه

در بيشتر مطالعات مربوط به اندركنش گسلش- خاك- فونداسيون- سازه، تنها فونداسيون مدل شده و اثر سازه با روش هايي مانند سختي معادل يا اضافه نمودن سربار معادل آن در مدلسازي ها ديده شده و از مدلسازي مستقيم سازه در مدل هاي آزمايشگاهي و عددي خودداري شده است. لذا به نظر مي رسد مدلسازي مستقيم سازه بتواند درك بهتري از تاثير حضور سازه- فونداسيون بر نحوه انتشار گسلش سطحي1 و همچنين بر نحوه عملكرد اعضاء مختلف سازه در حين گسلش را امكان پذير سازد. در اين تحقيق مدلسازي عددي دوبعدي سازه- فونداسيون- آبرفت با اعمال گسلش سطحي معكوس به صورت شبه استاتيكي، در حالت قابهاي دو دهانه داراي پي نواري با تعداد طبقات 3 و 7، با استفاده از روش اجزاء محدود و نرم افزار آباكوس انجام شده و تاثير عواملي نظير موقعيت قرارگيري سازه، تعداد طبقات و ضخامت فونداسيون در اين پديده اندركنشي به صورت پارامتريك مورد مطالعه و بررسي قرارگرفته است. بر اين اساس بحراني ترين موقعيت قرارگيري، براي حالتي است كه سازه برروي فراديواره و در فاصله 15 تا 25 متري از محل رخنمون گسلش ميدان آزاد2 قرار مي گيرد. تاثير افزايش تعداد طبقات (افزايش سربار) از نظر تغييرشكل هاي ايجادشده در سازه در مواجهه با پديده گسلش در حالت هاي مختلف قرارگيري سازه متفاوت مي باشد، اما از نظر تغييرات نيروهاي داخلي اعضا سازه اي، افزايش تعداد طبقات باعث ايجاد مقادير نيروي برشي و لنگر خمشي بزرگتري در طول تير طبقات و فونداسيون سازه ها در اثر اعمال گسلش مي شود. افزايش ضخامت فونداسيون نيز باعث كاهش مقادير نيروي برشي و لنگر خمشي ايجاد شده در اعضاي سازه اي نظيرتيرها در اثر اعمال گسلش مي گردد، در نتيجه مي تواند به عنوان يك راهكار مناسب در جهت عملكرد بهتر سازه در مواجهه با پديده اندركنشي سيستم كوپل، مورد توجه قرارگيرد.