عنوان مقاله :
تجزيه پايداري اثر متقابل ژنوتيپ × محيط بر عملكرد شكر در هيبريدهاي چغندرقند
عنوان به زبان ديگر :
Stability Analysis of Genotype × Environment Interaction Effect on Sugar Yield in Sugar Beet Hybrids
پديد آورندگان :
فصاحت، پرويز سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي كرج - موسسه تحقيقات اصلاح و تهيه بذر چغندرقند , خياميم، سمر سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي كرج , سلطاني ايدليكي، جمشيد سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي مشهد , دارابي، سعيد سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي شيراز , پدرام، عادل سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي اروميه , حسني، مهدي سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي همدان , جليليان، علي سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي كرمانشاه , بابائي، بابك سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي كرج
كليدواژه :
چغندرقند , پايداري عملكرد شكر , اثر متقابل ژنوتيپ × محيط
چكيده فارسي :
در برنامه هاي معرفي رقم، آزمون ژنوتيپ هاي گياهي در مناطق مختلف به منظور بررسي پايداري آنها انجام مي گيرد. در اين تحقيق، 17 ژنوتيپ چغندرقند در 5 منطقه كرج، همدان، مياندوآب، مشهد و شيراز در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 6 تكرار در سال 1397 ارزيابي محصولي شدند. پس از تاييد همگني واريانس خطا در پنج آزمايش با آزمون بارتلت، تجزيه واريانس مركب داده ها براي عملكرد شكر انجام شد. در اين تجزيه اثر مكان، ژنوتيپ و ژنوتيپ در مكان معني دار شد. براساس روش ضريب رگرسيوني و انحراف از رگرسيون، ژنوتيپهاي G2، G6، G9 و G13 پايدارترين ژنوتيپ ها بودند. بر اساس واريانس برهمكنش شوكلا و اكووالانس ريك، ژنوتيپ هاي G2، G3، G5 و G6 بالاترين پايداري را به خود اختصاص دادند. ژنوتيپ هاي G6 و G9براساس پارامتر واريانس درون مكاني و ژنوتيپ هاي G2 و G5 بر اساس پارامتر ضريب تغييرات پايدارترين ژنوتيپ شناسايي شدند. با استفاده از روش ضريب تبيين، ژنوتيپ هاي G3، G5 و G6و با استفاده از روش رگرسيون تاي، ژنوتيپ هاي G2، G6 و G12 با داشتن ميانگيني بالاتر از متوسط به عنوان پايدارترين ژنوتيپ ها انتخاب شدند. براساس مجوع روش هاي فوق، ژنوتيپ G2 به عنوان مناسب ترين ژنوتيپ از نظر پايداري عملكرد شكر شناخته شد.
چكيده لاتين :
Testing plant varieties under different regions is necessary to assess their stability. In this study, 17 sugar beet genotypes were evaluated in a randomized complete block design with six replications in five regions including Karaj, Hamedan, Miandoab, Mashhad, and Shiraz. After checking the homogeneity of mean squares in five experiments by Bartlett’s test, analysis of the combined was performed for sugar yield. In this analysis, location, genotype and genotype × location interaction effects were significant. Based on regression coefficient and deviation from regression parameters, genotypes G2, G6, G9 and G13 were the most stable genotypes. Genotypes G2, G3, G5 and G6 had the highest stability based on Shukla’s stability variance and Wrick’s ecovalence. Based on superiority measure, genotypes G6 and G9 and based on coefficient of variation genotypes G2 and G5 were identified as the most stable genotypes. Using coefficient of determination, genotypes G3, G5 and G6 were selected and by Tai’s regression method, genotypes G2, G6 and G12 genotypes were selected as the most stable genotypes having sugar yield higher than average. Based on the above mentioned methods, genotype G2 was recognized as the most suitable genotype for sugar yield stability.
عنوان نشريه :
پژوهشنامه اصلاح گياهان زراعي
