بررسي روابط فيلوژنتيك زنبورعسل نژاد ايراني (Apis mellifera meda) با ساير نژادهاي زنبورعسل دنيا با استفاده از نشانگرهاي مورفولوژيك و مولكولي

مطالعات مورفولوژيك و مولكولي به عنوان ابزاري قدرتمند جهت برآورد تنوع ژنتيكي و تعيين روابط فيلوژنتيك در بين جمعيت هاي مختلف زيرگونه هاي زنبورعسل مطرح مي باشند. در تحقيق حاضر، به منظور بررسي روابط فيلوژنتيك زنبورعسل نژاد ايراني با ساير نژادهاي زنبورعسل در سراسر جهان، از نشانگرهاي مورفولوژيك و مولكولي (PCR-RFLP) استفاده شد. نمونه ها در تابستان سال 1393 از 20 استان و 100 شهرستان كشور جمع آوري و به ترتيب در مجموع 2250 و 300 زنبوركارگر براي بررسي هاي مورفولوژيكي و مولكولي مورد مطالعه قرار گرفتند. نتايج درخت هاي فيلوژنتيك ترسيم شده با استفاده از داده هاي حاصل از نشانگرهاي مورفولوژيكي و مولكولي، 29 زيرگونه زنبورعسل مورد مطالعه را در پنج گروه قرار داد. در اين گروه بندي زنبورعسل زيرگونه ايراني (A. m. meda) با زيرگونه هاي A. m. cyprica، A. m. syriaca، A. m. anatolica، A. m. armeniaca،A. m. caucasica، A. m. caucasica و A. m. pomonellaدر يك گروه قرار گرفتند. اين گروه شامل زيرگونه هاي شرق مديترانه، خاور نزديك و شرق خاورميانه(O) مي باشد كه در مطالعات قبلي نيز گزارش شده بود. نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه نژاد زنبورعسل موجود در ايران همان زنبورعسل نژاد ايراني است و واردات نژادهاي خارجي در دو دهه گذشته و همچنين واردات قاچاق ملكه در دهه اخير به علت سازگاري اين نژاد با اقليم هاي كشور و ناپايداري و ناسازگاري ساير نژادهاي وارد شده، تاثير قابل توجهي روي خلوص نژادي و ژنتيكي زنبورعسل نژاد ايراني نگذاشته و اين نژاد هويت ژنتيكي خود را از دست نداده است.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است