كليدواژه :
جرائم سايبر , موانع فرهنگي , پيشگيري از جرائم سايبر , موانع مديريتي , موانع حقوقي
چكيده فارسي :
مقدمه: فضاي سايبر به دليل قابليت‌ها و ويژگي‌هاي شگفتي‌ساز خود زمينه‌هاي سهولت ارتكاب جرم، فرامرزي شدن جرائم، كم شدن سن مجرمان، گستردگي خسارت و كثرت بزه‌ديدگان را در كنار ايجاد گمنامي فراهم كرده است؛ در اين وضعيت، شناسايي موانع پيشگيري از جرائم سايبر در به‌كارگيري راهبردهاي اثربخش، براي كنترل قابليت‌هاي يادشده مؤثر خواهد بود؛ بنابراين هدف اصلي پژوهش حاضر، شناسايي اساسي‌ترين موانع تحقق پيشگيري از جرائم سايبري است.
روش: پژوهش حاضر از منظر روش‌شناسي، با رويكرد كيفي انجام شده است. مشاركت‌كنندگان پژوهش شامل كليه خبرگان و صاحب‌نظران حوزه پيشگيري از جرائم سايبري در قوه قضائيه و ساير سازمان‌ها هستند كه با آن‌ها مصاحبه شد. نمونه‌گيري در اين پژوهش به‌صورت هدفمند انجام و تا رسيدن به اشباع نظري ادامه پيدا كرد. داده‌هاي به‌دست‌آمده به روش «تحليل مضمون» تحليل شدند. براي اطمينان از اعتبار داده‌هاي پژوهش، از نظرات اساتيد صاحب‌نظر در حوزه پژوهش استفاده شد، ضمن اين‌كه متن مصاحبه‌ها به همراه كدهاي به‌دست‌آمده در اختيار تعدادي از صاحب‌نظران قرار گرفت و پس از تأييد آنان، تحليل مصاحبه‌ها ادامه يافت.
يافته‌ها: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، موانع اساسي تحقق پيشگيري از جرائم سايبر در هفت حوزه اصلي موانع اجتماعي، موانع ساختاري، موانع علمي- آموزشي، موانع فرهنگي، موانع مديريتي، موانع حقوقي قضايي و موانع فني قرار دارند. در اين ميان، بر اساس تعداد مانع قرار گرفته در هر حوزه، به ترتيب، موانع در حوزه مديريتي شامل 27 مانع، موانع حقوقي و قضايي شامل 19 مانع، موانع فرهنگي شامل 18 مانع، موانع فني شامل 13 مانع، موانع ساختاري شامل 9 مانع، موانع علمي- آموزشي شامل 3 مانع و موانع اجتماعي نيز شامل 3 مانع هستند.
نتيجهگيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش براي پيشگيري از جرائم فضاي سايبر، در دو سطح مي‌توان نسبت به حذف موانع اقدام كرد: نخست، با تدابير راهبردي و بلندمدت از طريق برنامه‌ريزي، سياست‌گذاري و تصميم‌گيري در سطح كلان كشور اقدام به رفع ريشه‌اي موانع كرد تا جرائم اين فضا كاهش يابد. دوم، به‌صورت مستقيم از طريق اقدامات ايجابي يا سلبي، تدابير زودبازده را به‌صورت مستقل و متمركز سامان‌دهي كرد تا بتوان از گسترش جرائم در فضاي سايبر پيشگيري كرد
چكيده لاتين :
Introduction: Features Cyber space has been provided with anonymity due to its marvelous capabilities and, the ease of committing crime, the transgression of crimes, reduction of the age of the perpetrators, the extent of the damage and the plight of the victim. The barriers to cybercrime prevention will be effective in using effective strategies to control these capabilities. Therefore, the main objective of the present study is to identify the most important obstacles to the realization of cybercrime prevention.
Method: The present study was conducted from a methodological point of view, with a qualitative approach. The interviewed research participants include all experts in the field of crime prevention in the judiciary and other organizations. Sampling was done purposefully and continued until theoretical saturation. The data was analyzed using "thematic analysis" method. In order to ensure the validity of research data, the views of professors of the scholars in the field of research were used, while the text of the interviews along with the codes was available to a number of experts, and after confirmation, the analysis of the interviews continued.
Findings: According to research findings, the main obstacles to the realization of cyber crime prevention are seven main areas of social barriers, structural barriers, educational barriers, cultural barriers, administrative barriers, judicial barriers and technical barriers. Based on the number of obstacles encountered in each area, barriers in the area of management include 27 obstacles, legal and judicial barriers including 19 barriers, cultural barriers including 18 obstacles, technical obstacles including 13 barriers, structural barriers including 9 obstacles, scientific obstacles Training including 3 obstacles and social barriers also includes 3 obstacles.
Conclution: According to the research findings, to prevent cyber crime, two levels can be used to remove barriers: First, through strategic and long-term measures through planning, policy-making and decision-making at the macro level of the country should reduce crimes of this area . The second, through direct or indirect action, systematically regulates early-action measures to prevent the spread of crime in cyberspace.
