تعيين بهترين محيط‌كشت جهت ريزازديادي سرو كهنسال ابركوه (Cupressus sempervirens var. horizontalis)

اين پژوهش به­منظور حفظ ذخيره­ ژنتيكي و تكثير سرو كهنسال ابركوه (Cupressus sempervirens var. horizontalis Mill.) به روش كشت بافت انجام شد. در اين تحقيق، تأثير محيط­هاي كشت مختلف شاملWPM (Woody Plant medium)، WPMتغييريافته، LS، SH و QL همراه با تنظيم‌كننده بنزيل آدنين (BA) در مقادير مختلف 0، 01/0 و 1 ميلي­گرم بر ليتر در مرحله استقرار و 0، 1، 5/1، 2 و 5 ميلي­گرم بر ليتر در مرحله پرآوري در كشت شيشه­اي اين گياه بررسي شدند. ريشه­زايي، با دو روش كشت درون و برون شيشه­اي مطالعه شد. در كشت برون شيشه­اي از تركيب كوكوپيت و پرلايت با سه نسبت 1:1، 2:1 و 3:1 استفاده شد. پس از تيمار انتهاي گياهچه­هاي حاصل از كشت بافت با چهار غلظت IBA (1000، 2000، 3000 و 4000 ميلي­گرم بر ليتر) درون بسترها كشت شدند. در كشت درون شيشه­اي، ريزنمونه­ها به‌منظور توليد ريشه در محيط كشت WPM حاوي مقادير مختلف IBA (1، 2 و 5 ميلي­گرم بر ليتر) كشت گرديدند. طبق نتايج به­دست‌آمده در هر دو مرحله استقرار و پرآوري، بيشترين رشد طولي ريزنمونه­ها در محيط كشت WPM حاصل شد. در مرحله پرآوري، بيشترين تعداد شاخه در محيط كشت LS به­دست آمد كه با محيط­هاي WPM و WPM تغيير يافته اختلاف معني­داري نشان نداد. با افزايش غلظت BA، تعداد و طول شاخساره به­طور معني­داري افزايش يافت. به­طوري­كه بيشترين تعداد و طول شاخه به­ترتيب در غلظت 5 و 2 ميلي­گرم در ليتر BA حاصل شد. ريشه­زايي تنها در ريزنمونه­هاي كشت شده در محيط كشت WPM حاوي 5 ميلي­گرم در ليتر IBA انجام گرديد.